به گزارش پایگاه اطلاع رسانی جهاد فرهنگی، رئیس سازمان جهاد فرهنگی افغانستان در پیام نوروزی به مناسبت حلول سال 1399 خورشیدی با بیان اینکه؛ سال 1399 باید سال صلح، امنیت، تعهد، صداقت و سال پیشرفت و رونق در امور فرهنگی، سیاسی و اقتصادی و سال تلاش برای همبستگی، برادری و اخوت اسلامی؛ سلامتی و عبور از امراض روحی و جسمی چون؛ تعصب، حسادت، قدرت طلبی، مبارزه در ریشه کن نمودن ویروس کرونای جسمی باشد.
حجت‌الاسلام والمسلمین سید جعفرعادلی«حسینی»، رئیس مجمع فرهنگی بقیةالله(عج) همزمان با سالروز شهادت هفتمین امام معصوم، باب‌الحوائج حضرت موسی‌بن جعفر(علیه‌السلام) یادی از پدر حضرت علی‌بن موسی‌الرضا(علیه‌السلام) و فاطمه معصومه(سلام‌الله‌علیها) و ذکر فضایل آن امام همام با ارائه فهرستی از حوادث غم‌انگیز و فجایع خونین سال 1398 خورشیدی، سوء استفاده‌ی مدعیان ارزش‌های دینی وجهادی، سال بی‌اعتمادی، قداست شکنی، دین گریزی و سراسر مشکلات بود.
رئیس کمیسیون فرهنگی شورای اخوت اسلامی، سال جدید را تحول و پیشرفت در زندگی مردم افغانستان و روابط حسنه و تعاملات نیک دولت مردان این کشور با همسایگان خواند و همچنان اضافه نمود که عبور از معضلات و مشکلات گذشته با حضور شخصیت‌های خوش‌نام و ریشه‌دار جامعهی اسلامی افغانستان مهم‌ترین اقدام سلامتی جامعه از سوء استفاده‌ی فاجعه آفرینان دهه‌های گذشته به نام اسلام و جهاد خواهد بود.
متن پیام نوروزی عادلی«حسینی» به این شرح است:
بسم الله الرحمن الرحیم
یا مقلب القلوب والابصار، یا مدبر اللیل و النهار، یا محول الحول و الاحوال، حول حالنا الی احسن الحال.
جهان از باد نوروزی جوان شد / زهی زیبا که این ساعت جهان شد
شمال صبحدم مشکین نفس گشت / صبای گرم رو عنبر فشان شد
نوروز امسال ما مصادف است با روز شهادت حضرت موسی‌بن‌جعفر(علیه‌السلام).
مناسب می‌دانم که شهادت حضرت امام موسی‌بن جعفر(علیه‌السلام) از ائمه اثنی عشری و نهمین معصوم از چهارده معصوم(علیهم‌السلام) هفتمین سپهر آسمان امامت و ولایت و پدر بزرگوار حضرت علی‌بن موسی الرضا(علیه‌السلام) و حضرت فاطمه معصومه(سلام‌الله‌علیها) را محضر بقیه الله الا عظم ارواحنا فداه تسلیت عرض نموده و با توسل به ساحت قدسی حضرت امام موسی‌بن جعفر(علیه‌السلام) در آغاز سخن عرض‌کنم که از آن حضرت در تحف العقول، صفحه ۴۵۵، نقل شده که راجع به عوامل نزدیكی و دوری به خداوند فرمود: اَفضَلُ ما یَتَقَرَّبُ به العَبدُ اِلی اللهِ بَعدِ المَعرِفَةِ به، الصَلوةُ؛ بهترین چیزی که بنده بعد از شناخت خدا به وسیله آن به درگاه الهی تقرب پیدا می‌کند، نماز است.
امروز نخستین روز از نخستین ماه سال 1399 خورشیدی و آغاز فصلی نو از دفتر روزگار و تجدید حیات طبیعت و برخاستن زمین از خواب زمستانی همزمان شده و امروز به‌عنوان نخستین روزِ تقویم گرچه سرشار از نمادهای تحول و تجدید حیات است، اما برای من و تو چیزی جز گذر عمر نیست.
این فرصت را غنیمت دانسته تا نکاتی را پیرامون مسائل که در سال گذشته رُخ‌داد و نیز امیدواری‌هایی‌را که ما و جامعهی مسلمان افغانستان در سال پیش‌رو منتظرش هستند یادآوری کنم:
الف) مهم‌ترین رُخ‌داد سال 1398 خورشیدی
- مهم‌ترین حادثه‌ی سیاسی سال 1398خورشیدی، انتخابات ریاست‌جمهوری بود؛ بحران پس از انتخابات اگر از سوی برخی قدرت‌های بیرونی و همسایه‌ها مدیریت نمی‌شد، این انتخابات می‌توانست یک تحول بنیادین و اساسی در تاریخ کشور بوجود آور؛ امید وارم در این مرحله، دولت‌مداران و سیاسیون افغانستان اختلافات را کنار گذاشته و در سرنوشت سیاسی، فرهنگی، امنیتی، اقتصادی و اجتماعی مملکت، خود تصمیم‌گیرنده باشند و سر نوشت، صلح، امنیت و بازسازی کشور در چهار سال آینده به تفاهم منطقی و عقلایی سران و نخبگان کشور بستگی دارد.
- تجربه‌ی سال‌های اخیر این نکته را به ما می‌آموزد که آوردن صلح و برادری و برابری در افغانستان نه کاری بسی دشوار و نه کاری چندان آسان است، از آن جهت کاری دشواری نیست که مردم افغانستان صلح را گمشدهی خود می‌دانند و با تمام وجود خواهان آوردن صلح و امنیت دائمی هستند؛ اما اگر حاکمان و سیاسیون دچار فساد و نفاق و قدرت طلبی باشند، ملت ما نه تنها روی آرامش را نخواهند دید که همه روزه آب درآسیاب دشمن ریخته و نمادهای نا میمونی قدرت طلبی، کشتار، آدم ربایی، ترور فیزیکی و شخصیتی و ده‌ها معضل دیگر رُخ می‌نماید؛ از این‌رو سال‌های پر فراز و نشیب گذشته و عمل‌کردهای فراقانونی برخی شاه مهره‌های سیاسی، ظلم و بی‌عدالتی و شعارهای بسیار پر آب و رنگ جامعه جهانی که هنوز هم با مشکلات عدیده‌ی دست و پنجه نرم می‌کنند و تمامی موارد یاد شده نیاز به توجه جدی و پی‌گیر دارد.
- نکته‌ی دیگری که بازهم در سال‌های گذشته مورد بی مهری دولت مردان و سیاسیون کشور قرار گرفت، عدم رسیدگی و دلجویی از خانواده‌های شهدا و قربیان جنگ و ایتام بود که با حد اقل معیشت در ستیزند؛ اما برخلاف دولت‌مردان و سیاسیون سراغ افراد سیاسی رفتند و نسبت به مردم محروم جامعه بی تفاوت بودند و آنچه را متذکر شدم، مشتی بود از خروارها مشکلات و گرفتاری‌های جامعهی اسلامی افغانستان که به‌شدت سبب رنجیدگی خاطر و دغدغه‌ی مردم گردیده و امید که امسال، سال مملو از برکت و رحمت خداوند و عاری از جنگ و خونریزی، تباهی و مهاجرت و سال عاری از انواع خشونت برای مردم ما باشد.
- با کمال تاسف در پایان سال 1398 خورشیدی، در افغانستان و ایران شاهد درگذشت هموطنان و فرهیختگان علمی و فرهنگی که بعضاً در اثر ویروس کرنا جان باختند بودیم، مصائب وارده را به خانواده‌های مصیبت دیده تسلیت گفته، برای عزیزان سفرکرده علو درجات و برای بازماندگان‌شان صبر و اجر از بارگاه الهی استدعا دارم.
- هم‌چنین در کنار خبرهای ناگوار ناشی از حوادث طبیعی، جنگ و خشونت، خبرهای بگوش می‌رسد آن‌عده‌ی که در دهه‌ی شصت و هفتاد در ولایات و کابل عاملین جنگ‌های خانمانسوز داخلی بودند، با مراجعات مکرر و سوء استفاده از عنوان تیم دولت ساز و ارتباطات شخصی‌شان می‌خواهند با زورگویی‌های جنگ‌سالاران و دوسیه داران لوی ثارنوالی، شورای اخوت اسلامی را مجدداً خلاف قانون نافذه‌ی کشور دور زنند و در ادامه‌ی ترور شخصیت‌افراد با اتهام و دروغ می‌خواهند مسئولین محترم وزارت عدلیه جمهوری اسلامی افغانستان را اغفال نمایند، امید وارم مقامات عدلی و قضایی کشورهوشیارانه متوجه توطئه‌ی افراد فرصت طلب باشند، کسانی که بخاطر منافع شخصی شان تعهد شکن و به جهاد ملت افغانستان پشت نمودند، مسئولین وزارت نامبرده چون رئیس جمهور غنی دست رد به سینه دلالان سیاسی بزنند و سیطره‌ی شوم آنان بر سرنوشت سیاسی و استفاده جویی‌های که تا کنون زیر نام سطرنشینان جهاد داشتند پایان دهند و نباید هیچ مقامی تحت تأثیر شعارهای به دور از واقعیت و میان تهی عده‌ای از افراد فریب‌کار و فرصت طلب واقع شوند، در غیر آن به‌عنوان شهروند این کشور حق طبیعی خود دانسته تا در رسانه‌های جمعی به نهادهای کشوری و بین‌المللی به عنوان جنایات کاران جنگی که در دهه‌ی هفتاد که مبالغ کلانی از خسارات مردم آسیب دیده‌ی غرب کابل را بصورت شخصی بهره بردند و به گفته‌ای دکتر شریعتی که گفت: دلم می‌خواهد فقد فریاد بکشم و همه را از فاجعه خبرکنم!
فردای تاریخ در باره‌ی اینگونه افراد بعداً قضاوت خواهد نمود و آنان نیز در برابر اینگونه افراد پاسخگو هستند واز سوی دیگر مردم افغانستان اکنون می‌دانند که در طول چندین دهه، کدامین اشخاص خدمت‌گذاران واقعی و متعهد این سرزمین بوده‌اند و انتظار می‌رود که امکانات جمعی به یغما برده شده و سوء استفاده از عنوان جمعی و همین طور برخی کارمندان حکومتی دخیل در این قضیه مورد تعقيب عدلي و قضايي کشور قرار گیرد.
- سالی که گذشت سالِ حادثه‌ها و دست‌آوردها بود، مهم‌ترین دست‌آوردها چاپ و نشرکارنامه‌ی 12 ساله‌ی شورای اخوت اسلامی بود و مجموعه‌ی بعدی آن در آینده نزدیک آماده چاپ هست و همین طور کارنامه‌ی مجمع فرهنگی بقیةالله(عج) و سازمان جهاد فرهنگی با یاد بود از مناسبت‌های دینی و ملی و تقریبی و آخرین دست آورد فرهنگی و دفاع از مظلومیت حضرت ابوطالب(علیه‌السلام) از یاران و صحابه‌ی گرامی پیامبراسلام(صلی‌الله‌علیه‌وآله) در آستانه‌ی رحلت آن بزرگوار در تاریخ کشور ما رُخ داد و پرافتخارترین دست‌آورد نهادهای نامبرده به حساب می‌آید، چنانچه در این ایام به افغانستان می‌بودم، حتماً طی نشستی دست‌آوردهای یک‌ساله‌ی آن فهرست و مورد بررسی قرار می‌گرفت، اما در عدم حضورم به کشور، موضوع یاد شده به فرهیختگان هموطنم، مخصوصاً نسل جوان مقیم شهرهای مشهد و حوزه علمیه قم دست‌آوردها طی نشست‌های جداگانه ارائه شد.
ب) نکات قابل یاد آوری سال 1399 خورشیدی
- نخست باید به این امر پرداخت که مردم افغانستان در شرایط شکننده و حساس فعلی، بیش از هر زمان دیگر، به وحدت و همدلی نیاز دارند؛ وحدت و یکپارچگی رمز پیشرفت و ترقی ما بوده و باید تمامی تلاش ها و جدیت‌های خویش را روی این امر متمرکز سازیم که پایه‌های وحدت و یکپارچگی در کشور، قوام و استحکام بیشتر یابد و امید وارم سال 1399 خورشیدی، سال استقرار صلح، ثبات، امنیت و پایان جنگ و خونریزی باشد و در پی ایجاد و تحکیم صلح و روحیه‌ی برادری و همدیگر پذیری تلاش نمایند و در این مسئولیت من تمام اقشار را دخیل، سهیم و مسئول می‌دانم؛ خصوصاً اقشاری ذی نفوذ از قبیل: علمای دینی، مخصوصاً خانواده‌های ریشه‌دار که در گذشته مصدر خدمات فراوان دینی و اجتماعی شدند، سیاست مداران خوش‌نام، دانشمندان، اساتید دانشگاه و جوانان؛ اقشار یاد شده بیشترین مسئولیت و بزرگ‌ترین سهم را در تأمین امنیت و ایجاد روحیه‌ی اخوت و همدیگر پذیری دارند.
- تردیدی نیست که ملت شریف افغانستان دیگر از جنگ، ناآرامی، مهاجرت و نا امنی به ستوه آمده‌اند و صد درصد خواهان صلح و آرامش می باشند ولی شرط لازم صلح و ثبات و آرامش در افغانستان، انتخاب درست است؛ انتخابی که در پی آن روحیه همدیگر پذیری، برادری، وحدت ملی و عدالت اجتماعی تأمین و تحکیم گردد.
لذا قانون اساسی کشور، دولت را موظف به تأمین عدالت اجتماعی، تحقق انکشاف متوازن و ترویج شایسته سالاری در کشور را مشخص نموده و برحکومت است که ازتمامی اقوام و ملیت‌های تابع به دور از هرگونه گرایش نمایندگی نماید که خلاف آن مغایر با دستورات دین مقدس اسلام و قانون اساسی کشور خواهد بود.
- حکومت افغانستان در قبال موج بی‌سابقه‌ای مهاجرت اتباع کشور که با پذیرفتن خطرات جانی و مالی، رهسپار کشورهای غربی و اروپایی گردیده‌اند، مسئولیت دارند تا مطابق کنوانسیونهای بین‌المللی در راستای حل مشکلات مهاجرین و اتباع خویش اقدامات جدی نموده و همچنان تدابیری را روی دست گیرند تا روند رو به رُشد مهاجرت متوقف گردد.
- ملت مسلمان افغانستان باید متوجه اهداف خود محورانه مجموعه و تشکل‌های جدید سیاسی باشند، زیرا هریک از این مجموعه‌های سیاسی نوظهور، در پی منافع شخصی و گروهی خویش بوده و به منافع علیای کشور و مردم افغانستان بی‌توجه هستند؛ چنانچه آنان در پی تأمین منافع دینی و ملی مردم افغانستان باشند، بایستی با اراده صادقانه برای پایان دادن بحران سیاسی، امنیتی، اقتصادی واجتماعی کشور درصدد تشکیل یک محوریت واحد سیاسی واجتماعی بوده و با خط‌مشی واضح و ملی وارد عمل شوند.
- طالبان و برخی از گروه‌های مسلح به مثابه یک واقعیت انکارناپذیر و عینی، همواره جهت به چالش کشیدن دولت و گسترش دامنه نا امنی تلاش می‌ورزند تا روند حاکمیت را ناکام سازند. با این همه، بجا و مناسب خواهد بود که طالبان برای حفظ استقلال، تمامیت ارضی کشور و فراهم شدن بستر امنیت سرتاسری، مسئولیت دینی و ملی خویش را برای ایجاد یک افغانستان نوین که ممثل صلح پایدار، امنیت سراسری و تأمین عدالت‌اجتماعی بر مبنای آموزه‌های اسلامی‌باشد، اداء نمایند؛ زیرا این یک فرضیه اسلامی و انسانی هر افغان مسلمان و وطن دوست نیز هست، چنانچه اینجانب و دکتر جعفری به‌عنوان درس آموختگان حوزه تشیع در سه دوره مذاکرات مان با اعضای دفتر سیاسی گروه طالبان در کشور قطر صحبت صورت گرفت تا طالبان به‌صورت دلسوزانه برای تأمین امنیت و برقراری ثبات صادقانه تلاش نمایند، طالبان از سرنوشت مجاهدین و برخورد حامیان خارجی بعد از 11 سپتامبر، درس عبرت گیرند و از جانب دیگر با درک وضعیت کنونی و پسا انتخابات هوشیار و بیدار باشند، بیش از این، فریب معامله گران سیاسی را نخورند تا مبادا غفلت و بی توجهی به سرنوشت شان، آنان را از حقوق شهروندی و قانونی شان همانند سال‌های گذشته محروم سازند.
- مردم افغانستان سال پرتلاطم و دشواری را پشت سر گذاشتند، چه ناگوار خبرها که ناگاه بر درِ خانه‌های‌مان کوبید و چه فتنه‌های که از سقف سیاه این سال بر سرمان باریدن گرفت و هریک باری از دشواری‌ها و ناگواری‌های این سال بر دوش داشتیم، ولی امروز در این روز آغازین، تعهد سپرده و از گذشته‌های مان عبرت بگیریم که کجاست تحولی که هر سال بر سفره‌های تحویلِ سال برای خود آرزو می‌کنیم؟
حال و سال مان دست‌خوش کدام تحول است و قلبِ و اندیشه و روزگار ما چه بهره از این «حوِّل حالنا»ی همه ساله برداشته و در ورق‌خوردن دائمی تقویم‌ها، در گذر پرشتاب زمان، در رسوب اندوه روزان و شبان، چه مایه از تغییر و دگرگونی نصیب جانِ ما شده است؟
خدا نکند این نوروز و نوروزها تنها ورق‌خوردنِ تقویم و گذران عمرمان باشد و سهم ما از تحول، تنها سپیدی مو و چینِ پیشانی باشد، خدا نکند گذر 365 روز برای ما تنها گاه‌شماری از حوادث تلخ محیط پیرامونی باشد و مساحت درونی را در گذر زمان وانهاده باشیم و امروز اول حمل می‌تواند تنها روز اول از 365 روز یک تقویم جدید باشد، می‌تواند روز نشستن کنار هفت سین و خواندن دعای هرساله باشد و می‌تواند نقطه آغاز یک تحول در حال و اندیشه ما باشد.
- سالِ گذشته، سالِ سختی بر مردم ما بود، اما بیش از همه این سختی‌ها و مصائب مردم را آبدیده کرد، جسم مردم را آزار داد، اما روح مردم به اتکال به خداوند و سرمایه‌ی دعای نیکان و پاکان آنان را مقاوم‌تر و امید که از این شرایط دشوار با توکل به پروردگار و توسل به بزرگان دینی مان از این مشکلات عبور کنیم.
- اما نکته مهم و آخر اینکه؛ پایان سال با یک میهمان ناخوانده مخرب روبرو شدیم، نه ما که بیش از ۱۵۰ کشور و مردم جهان، ویروس کرونا و این ویروس توانست سلامتی مردم و حتی کسب و کار مردم را در معرض خطر قرار دهد، اما پزشکان، پرستاران بیمارستان‌ها و مراکز درمانی را برای نجات سریع بیماران به صحنه کشانید.
این است که از کرونا خطرناک‌تر، از بیماری جسم سخت‌تر، بیماری روح و روان است که باید با آن مقابله کنیم و بجنگیم.
وَ نَزَعْنَا مَا فِی صُدُورِهِمْ مِنْ غِلٍ إِخْوَاناً؛ باید کینه از دل‌ها زدوده و کنده شود تا فضای اخوت و فضای بهشتی پیش روی مردمان ما قرار گیرد.
لحظات آغاز سال جدید(1399خورشیدی) دست‌ها را به سوی آسمان بلند و دعای‌مان را با جانسوزترین آرمان و آرزوی گمشدهی کشورمان پایان دهیم که سال 1399 خورشیدی تفنگ، زورگویی، قدرت طلبی، حسادت… جای خود را به قلم، اندیشه، ارزش‌های اخلاقی و منطق تحویل دهد؛ سال 1399 خورشیدی، سال صلح، امنیت، تعهد، صداقت و سال پیشرفت و رونق در امور فرهنگی، سیاسی و اقتصادی و سال تلاش برای همبستگی، برادری و اخوت اسلامی؛ سلامتی و عبور از امراض روحی و جسمی چون؛ تعصب، حسادت، قدرت طلبی، مبارزه در ریشه کن نمودن ویروس کرونای جسمی باشد.
در پایان یک‌بار دیگر فرا رسیدن سال 1399 خورشیدی را به همه‌ی مردم شریف افغانستان، شادباش می‌گویم، برای همه‌ی هموطنان خود، تندرستی، نیک‌روزی، سرسبزی جاودان، اندیشه‌ای پویا و آزادی و برخور داری از همه‌ی نعمت‌های خدادادی را آرزومندم، امید که چون شکفتن جشن نوروز، دل‌همگان شاد و لب خندان بماند.
با احترام
سید جعفرعادلی«حسینی»
حوزه علمیه قم/ جمعه/1/1/1399 خورشیدی
