داکتر شهید عبدالقدوس وامق

بدون تردید، نخل پُر بار و شگوفای جهاد اسلامی در کشور، بخاک افتیدن صدها انسان مؤمن و برومند غرس گردیده که با خون هزاران مؤمن دیگر سیراب می‌گردد و اینجاهم سخن از ایثار و شهادت است، شهدایی که خیلی ها تا کنون از مزار و محل شهادتش خبری ندارند.

یکی از این شهدا، داکتر عبدالقدوس وامق، فرزند مولوی عیسی خواجه که سال ۱۳۲۷ خورشیدی در گذر جغدک شهر مزار شریف متولد شد. مولوی عیسی خواجه با صدق وصفی نام فرزندش را عبدالقدوس برگزید. وامق در دامان با عطوفت پدر رُشد یافت.

او تعلیمات ابتدایی و ثانوی را در مکتب متوسطه مولانا جلال الدین بلخی و لیسه باختر مزار شریف با اخذ نمرات عالی به اتمام رسانید و در سال ۱۳۴۸ به نسبت استعداد خارق العاده یی که داشت به سهولت شامل دانشکده طب دانشگاه کابل شد.

ورود او در دانشگاه یک سر آغاز نوین و تحول عمیق بود که در بُعد زندگی سیاسی و اجتماعی آن شهید بزرگوار به وجود آمد . وی در اواخر سال ۱۳۴۸ با نهضت اسلامی آشنا گردید و با برادران تحریک چون: شهید استاد عبدالرحیم نیازی، شهید انجنیر حبیب الرحمن، شهید استاد عبدالقادر«توانا»، شهید مولوی حبیب الرحمن، شهید استاد ربانی عطیش و… به سمت مبارزه و جهاد قرار گرفت.

داکتر عبدالقدوس بعد از گذشت مدت زمان کوتاه در سال ۱۳۵۰ جهت ایجاد روحیه یک قیام اسلامی در صحفات شمال کشور با معیت انجیر حبیب الرحمن شهید وارد شهر مزار شریف شده تا غرض تحقق این آرمان والایش حلقه های نهضت را در آنجا ایجاد نمود. شهید وامق از سال ۱۳۵۰ همراه شهید استاد عبدالقادر«توانا» حلقه های تنظیم را در بلخ ایجاد و در ضمن بیانیه های علیه رژیم ظاهر شاه در مسجد روضه حضرت علی(ک) ایراد نمودند که بعد از ایراد بیانیه ها این دو نفر تحت تعقیب و حتی طرف حمله افراد دولتی قرار گرفت و به همکاری برادران مسلمان نجات یافتند.

شهید داکتر عبدالقدوس چندین سفر مشابه را به صفحات شمال کشور چون ولایات سمنگان، بلخ، جوزجان و فاریاب انجام داد.

او در ضمن اینکه در اجرای وظایفش جدی و پُر شور بود از سجایای نیک و عالی اسلامی نیز بهرمند بود.

شهید وامق از طرف شورای مرکزی نهضت نماینده اتحادیه صنفی محصلین دانشگاه کابل تعیین گردیده بود کارنامه های جهادی و مبارزاتی وی در مقابل کمونیست‌ها شگفت آور و فراموش ناشدنی است. او دربر خورد های متعدد با چپی‌ها چون عیار ذکی می رزمید واجنت های ملحد را گوشمالی میداد. شهیدگرانقدر در شعر و ادبیات دری نیز دسترسی خوبی داشت و اشعار دل انگیز می سرود. او وقتی در سال ۱۳۵۴ از دانشکده طب فارغ گردیده بود و بعد از سپری نمودن میعاد ستاژ به صفت داکتر در مرکز ولایت بامیان و بعد در شفاخانه ولادی نسایی کابل مصروف وظیفه بود کودتای ننگین ۷ ثور ۱۳۵۷ به وقوع پیوست.

«وامق» این چهرۀ درخشان مبارزه وجهاد و این طبیب دلسوز جامعه دردمند در خزان ۱۳۵۷ به قصد هرات از شهر کابل خارج و در مسیر راه به اسارت کمونیست‌ها می افتد به جای نا معلوم منتقل می سازد و تا کنون کسی نمی داند که او در کجا به شهادت رسیده است.[۱]

[۱] . و یب سایت شهید توانا.