جشن میلاد با سعادت مولای موحدین، اولین ستاره درخشان آسمان امامت، حضرت امام علی(ع) طی مراسمی از سوی مجمع فرهنگی بقیه‌الله(عج)‌ در کابل برگزار شد.

به گزارش پایگاه اطلاع رسانی جهاد فرهنگی؛ در این مراسم  که قبل از ظهر جمعه(۱۰ حمل ۱۳۹۷ خورشیدی) از طرف مجمع فرهنگی بقیه الله(عج) در کابل برگزار شد، شماری از علمای دینی، طلاب، دانشجویان، فرهنگیان و عاشقان اهل بیت(ع) حضور داشتند.

در این مراسم با گردانندگی سید محمد حسینی عضو مجمع فرهنگی بقیه الله(عج) و سخنرانان پیرامون مقام معنوی، شخصیت و سیرت امام علی(ع) را الگوی زندگی فردی و سیاسی مسلمانان خوانده و افزودند که آن حضرت در سیزدهم رجب، سی سال پس از واقعه اصحاب فیل(عام الفیل) در خانه کعبه متولد شد و ۲۱ رمضان سال چهلم هجری با ضربت شمشیر ابن ملجم مرادی در کوفه به شهادت رسید.

وی که دوران کودکی خویش را در دامن پیامبر اسلام(ص) گذرانده بود در ۱۰ سالگی به اسلام ایمان آورده وتا ختم زندگی پربارشان در راه ترویج ارزش های اسلامی و برپایی عدل و داد در جامعه مبارزه نمود.

حجت الاسلام شیخ محمد علی فطری منشی شورای اخوت اسلامی در این محفل حضرت علی(ع) با ذکر حدیث معروف امام علی(ع): رحم الله امرء علم من این فی این والی؛ یعنی خدا رحمت کند کسی را که بداند از کجا آمده و در کجا قرار گرفته و به کجا می رود.

وی اضافه کرد: آنچه مسلم است تمامی احادیث معتبر مؤید قرآنی دارند، این حدیث شریف نیز از این قاعده مستثنی نیست و این حدیث در کتب اسفار اربعه و برخی کتب روایی دیگر جود دارد.

مکان در این حدیث مطلق می‌باشد هم فضایی را که اشیاء در بر می‌گیرند، شامل می‌گردد و هم به معنای منزلت و مقام می‌باشد. یعنی انسان در هر زمان متوجه باشد در چه مکانی و چه مقامی بوده و از خلقت اولیه خود غافل نماند و چنانچه قرآن کریم در آیه ۲۰ سوره روم می فرماید: من آیاته ان خلقکم من تراب و کلمه «من این» یعنی از کجا آمده بوده متمرکز به خلقت انسان می نماید.

فطری گفت: خداوند رحمت کند آن انسانی را که آنچه لازم است برای نفس خود تهیه و خود را برای قبر مستعد و آماده سازد.آن انسانی که بداند که از کجا آمده و در کدام راه است و به سوی کدام مقصد باز می گردد و مولوی چه خوب توانسته این کلام نورانی امام علی(ع) را به نظم در آورده و چنین می سراید:

روزها فکر من اینست و همه شب سخنم

کـه چـرا غافـل از احـوال دل خـویـشـتنـم

از کجا آمده ام، آمدنم بهر چه بود؟

به کجا می روم؟ آخر ننمایی وطنم

مانده ام سخت عجب، کز چه سبب ساخت مرا

یا چه بوده است مراد وی ازین ساختنم

جان که از عالم علوی است، یقین می دانم

رخت خود باز برآنم که همانجا فکنم

مـرغ بـاغ ملـکوتم، نیـم از عالم خاک

دو سه روزی قفسی ساخته اند از بدنم

در همین حال حجت الاسلام سید جعفرعادلی«حسینی» رئیس سازمان جهاد فرهنگی در این محفل امام علی(ع) را منبع دانش اللهی خواند و گفت: امام علی(ع) گام‌های استواری را در مسیر توحید برداشت و بعد از پیامبر اسلام (ص)، شاخص ترین و بارزترین نمونه کمالات انسانی و الهی است، پس گفتار و رفتار او می تواند، به عنوان بهترین سرمشق آموزنده برای همه اعصار و امصار، در تمام زمینه های فردی، اجتماعی و سیاسی مطرح گردد.

رئیس کمیسیون فرهنگی شورای اخوت اسلامی گفت: امتیاز اساسی امیرمؤمنان و سایر مردان الهی که در پرتو نور حق، روشن بوده اند، این است که گذشته از مشغول داشتن خاطره ها و اندیشه ها، به دل ها و جانها نور، حرارت، عشق، نشاط، ایمان و استحکام می بخشد.

چنانچه ابن ابى الحدید در شرح نهج البلاغه‌ی آن حضرت مى‏نویسد: آن حضرت داراى دو نعمت بر امّت است که احدى آن را ندارد:

یکى جهاد است که اگر شمشیر على نبود مشرکان همگان را تسلیم خود مى‏کردند و دیگرى دانش آن حضرت است که اگر آن را بیان  نمى کرد، خلق در بسیارى از احکام به غیر حکم خدا حکم مى کردند. چنانچه خلیفه دوم می‌گوید: «لو لا عَلىٌّ لَهَلَک عُمَر»؛ مطالعه و شناخت هر کدام از ابعاد وجودی و صفات روحی آن حضرت می تواند زمینه امید به زندگی، نشاط، پویایی، عشق و محبت در جان و روان انسان در همه زمانها و مکان ها، بخصوص عصر حاضر که بشر، بیشتر از هر زمانی دیگر در سراشیب سقوط ارزشهای اخلاقی و انسانی قرار دارد، ایجاد نماید.

رئیس مجمع فرهنگی بقیه‌الله در بخش دیگر از سخنانش با اشاره به پیشینه‌ی تاریخی تشیع در افغانستان و مریدان امام علی(ع) اشاره نموده و افزود: در مورد زمان ورود تشیّع و گسترش آن در افغانستان برخی ها بر این اعتقادند که در عصر حکومت صفویان و بخصوص دوران پادشاهى شاه عبّاس، مذهب شیعه وارد افغانستان گردید که این ادعا درست نیست، بلکه اعلام موجودیت تشیع همزمان بر میگردد به ورود اسلام و مطابق نقل تاریخ، پیدایش تشیّع در هزاره‏جات مربوط به دوران حکومت حضرت امیرالمؤمنین على(ع) مى‏باشد که در عصر خلافت آن حضرت بود که مردم «غور» (هزاره‏جات) اسلام را پذیرفتند و حضرت على(ع) پرچمى براى رئیس غور فرستاد و او را به امارت آن کوهستان ابقا نمود و در بعضی منابع آمده نامه‌ی توسط جُعده خواهر زاده اش به اهالی غور فرستاد و بدین صورت، محبت خاندان پیامبر(ص) در قلب مردم غور (هزاره‏جات) راسخ گردید وغوریان به اینکه به دست حضرت على(ع) مشرّف به دین اسلام شده بودند، افتخار مى‏کردند و از سیاست‏هاى ظالمانه بنى امیّه پى‏روى نمى‏کردند و مردم مناطق مرکزی امروز و غوریان دیروز افتخار دارند که در زمان بنى امیّه در جمیع ممالک اسلام که در منابر، بر اهل خاندان رسالت لعن و سب کردند، الاّ غور که ولات بنى امیّه بدان ولایت راه نیافتند، مردم شام حدود ۶۰ سال به سبّ و لعن بر علی(ع) عادت کرده بودند؛ عمر بن عبدالعزیز(دهمین خلیفه اموی) علاوه بر کارهای مهّمی که در دوران خلافتش و برنامه های اصلاحی خود دو کار مهم را انجام داد، یکی  سبّ و لعن امیرالمؤمنان علی (ع) را ممنوع کرد و دیگر اینکه؛ فدک را به فرزندان حضرت زهرا(س) برگرداند.

شیعیان و مریدان حضرت علی(ع) از زمان خلفای بنی امیه تا به دوران حکام ظالم و مستبد گذشته‌ی افغانستان، مخصوصا حکام وابسته به انگلیس‌ها مورد خشم و نفرت قرار داشتند و اینکه مردم این سرزمین محبت به خاندان رسالت را حفظ نمودند در همین مورد ابیاتى را از مبارکشاه، شاعر دربار غیاث الدین، اینگونه نقل کرده است:

به اسلام در هیچ منبر نماند

که بروى خطیبى همى خطبه خواند

که بر آل یاسین به لفظ قبیح

بکردند لعنت به وجه صریح

دیار بلندش از آن شد مصون

که از دست ناکسان بُد برون

از این جنس هرگز در او کس نگفت

نه در آشکارا، نه اندر نهفت

نرفت اندر او لعنت خاندان

بر این بر همه عالمش فخر دان

همین پادشاهانِ با دین و داد

بدین فخر دارند بر هر نژاد.

وی افزود: در این کشور علما و بزرگانی همانند؛ عارف و فقیه نامدار سید یحیی مشهور به شاه قلندر، شخصیت و عالم نامدار دیگر این سرزمین شاه قباد و دیگر بزرگان و در صدسال اخیرعلامه بلبل، فقیه، خطیب و از چهره های درخشان ادبیات مذهبی در افغانستان و همین طور حضرت آیت الله العظمی حجت کابلی، شهید آیت الله العظمی واعظ، آیت الله العظمی افشار و علامه شهید بلخی و دهها شخصیت دیگر در معرفی درست تشیع و معماران وحدت واخوت اسلامی در میان پیروان مذاهب اسلامی در افغانستان زحمت کشیدند و پس از بقدرت رسیدن کمونیست ها در این کشور، از میان اقشار مختلف بیشترین قربیان را علما متحمل گردیدند و جمع کثیری از آن عالمان دین را در نخستین روزهای قدرت احزاب چپی خلق و پرچم به شهادت رسانیدند.

پس از پیروزی جهاد در بهار ۱۳۷۱ خورشیدی در اثر خشونت نیروها و گروه‏هاى احزاب سیاسی و قومى جنگ‌های خونین در این کشور به راه انداخته شد و سرانجام، در دولت مجاهدین با آنکه احزاب شیعه در قدرت سیاسى سهم‏داشتند، اما جنگ های داخلی برای قدرت زمینه ظهور طالبان را فراهم نمودند که آنان شیعیان را کافر مى‏دانستند.

حالا اگر کسانی هستند که ادعا دارند که در رسمیت مذهب جعفری در آن زمان تلاش نمودند و جنگ های دهه هفتاد را مذهبی و برآورده شدن حقوق تشیع می دانند اشتباه هست و باید نسل جوان با مطالعه و تحقیق درست هوشیار باشند کسی تاریخ پرافتخار گذشته‌ی شان را تحریف ننمایند و نیز زحمات علمای گذشته‌ی این کشور که خون دل خوردند و زندان و شکنجه ها را متحمل شدند به کسی اجازه ندهند که افتخارات بزرگان گذشته‌ی این سرزمین را کمرنگ و و مردم چون گذشته در محوریت اهل‌بیت(ع) بر رعایت حقوق تمام اقلیّت‏هاى مذهبى، قومى و عدالت اجتماعى تأکید مى‏ورزند.

همچنین حاج سید خلیل ا لله انوری، رئیس شورای رهبری حزب حرکت مردم افغانستان سخنران دیگر این محفل گفت: خدا محوری، اصلاح طلبی، مبارزه با باطل، عدالت، دوری از تشریفات، امنیت و ثبات مهم‌ترین خصوصیات حضرت علی (ع) بود.

وی تأکید کرد: اگر این فرمایش را ملاک حکومت‏داری امروز قرار دهیم، خواهیم دید که این مسأله واقعیت عینی پیدا نموده و بدبختی که امروزه ما می‏کشیم این است که در سیره‏ی حکومت داری ما عدالت زیر پا شده و با ظلم مبارزه صورت نمی‏گیرد.

انوری با شرح دادن به اشعار که

این پژوهشگر آواز گفت: هماهنگی جالبی که میان سینه‌زنان و خوانندگان در این اثر وجود دارد، نشان‌دهنده این است که پیش از این، در طول جلسات متعددی با یکدیگر همخوانی و همسرایی داشته‌اند.

انوری با شرح و توضیحاتی در باره شعری:

بزن ای آه غمگین، نفسی بانگ یاحق

نفس سینه بشکن، بزن آهنگ یا حق

الله الله، کو صبح فتح و ظفر؟

کی می‌آید پایان رنج بشر؟

افزود: هرچند این اشعار مناسبت خاص به این روز ندارد و منتهی روح این روز و اصالت تفکر اسلامی در این شعر گنجانیده شده و بندهای مهم آن را که اوضاع ما ارتباط دارد شرح خواهیم داد.

گفتنی است که به خوانش گرفتن اشعار و شرح آن شرکت کنندگان این محفل را سخت تحت تأثیر قرار داد.

در پایان محفل حجت الاسلام حاج سید حسن فاضل زاده رئیس پروژه بزرگ خاتم الانبیا(ص) در پاسخ و شبه یکی انگیزه‌ی تجلیل ها و دیگر دیگر به مودت به اهل‌بیت(ع) گفت: ما مامور به مودت به اهل بیت(ع) هستیم.

این عالم دینی افزود: دوستی باید منجربه عمل شود و نه تنها دوستی قلبی، در محبت اهل بیت(ع) و ایجاد آن باید عملی باشد و محبت چه به خدا باشد، یا پیامبر، یا امامان معصوم(ع) اگر واقعی باشد، انسان را از مخالفت و ناراضی ساختن محبوب و کاربرخلاف خواسته و میل و رضای او بازمی دارد. اگر در عین ادعای عشق ودوستی، کاری کنیم که دوست را برنجاند، عاشق و دوستدار نیستیم، بلکه یک مدعی هستیم که دلیلی بر اثبات ادعا نداریم.

آقای فاضل زاده با تأکید بر اینکه ایام الله داشتن، همین تجلیل نمودن ها از مناسبت های مختلف دینی را شامل میگردد افزود: با برسی آیات قرآن و احادیث شریف معصومین(ع) واژه « ایام الله» را در قرآن معنی و تفسیر گردیده، مفسران در تفسیر واژه «ایام الله» دیدگاه های گوناگونی داشته و احتمالات مختلفی را بیان کرده اند؛ بعضی گفته اند :«ایام الله» اشاره به روزهای پیروزی پیامبران پیشین و امتهای راستین آنها می باشد،که بر اثر شایستگی  آنها انواع نعمت‌های الهی شامل حال‌شان گردید.

بنا بر این «ایام» به «الله» اشاره به روزهای سرنوشت ساز و مهم در زندگی انسانها است که به خاطر عظمتش به نام الله آراسته و اضافه گردیده و با این بیان می توان این نتیجه را استنتاج نمود که بزرگداشت از مناسبت های مختلف به خاطر اینکه یک  نعمت بزرگ الهی شامل حال آنان گردیده، زیرا «ایام الله» تمام روزهایی است که دارای عظمتی در تاریخ زندگی بشر است، پس از آیه ۵ سوره ابراهیم «و ذکر هم بایام الله» تنها روزی که صریحا و به وضوح روی آن انگشت گذاشته شده که روز نجات بنی اسرائیل از چنگال فرعونیان است.

رئیس حوزه علمیه خاتم الانبیا(ص) با بیان اینکه باید در شادی اهل‌بیت(ع) شاد و در غم آنها غمگین باشیم، خاطرنشان کرد: هنوز به وضعیت مطلوب احترام به اهل‌بیت(ع) نرسیدیم؛ هر چند ائمه اطهار(ع) را از لحاظ قلبی دوست داریم ولی متاسفانه به صورت عملی فعالیتی در راستای معرفی آنها انجام نمی دهیم و باید هر شخص به اندازه توان خود به صورت عملی در راستای ترویج فرهنگ اهل بیت(ع) تلاش کنند.

حجت الاسلام فاضل زاده در رابطه با ولادت حضرت علی(ع) به نقل از حضرت ابوطالب

ابوطالب گفت: آنچه مهم و ضروری است که جامعه اسلامی، اعم از شیعه و سنی به آن توجه نمایند، راز و فلسفه این ولادت در درون خانه خداوند و کعبه است. حضرت مریم با آن عظمت که به تصریح قرآن معصومه است و فرزند او از پیامبران اولوالعزم بود، وقتی درد زایمان او فرا می رسد، به او دستور داده می شود که محراب و عبادتگاه را ترک گوید و به نقطه دوردستی پناه برد؛ولی فاطمه بنت اسد را به درون مقدس ترین عبادتگاه، یعنی کعبه فرا می خوانند و با معجزه دیوار شکافته می شود و در برخی منابع آمده که به فاطمه بنت اسد الهام شد که وارد خانه کعبه گردد

در دعوت نامه ابوطالب از مردم برای ولیمه حضرت علی(ع) می خوانیم: و قال هلموا و طوفوا بالبیت سبعا و ادخلوا و سلموا علی علی ولدی: گفت:

مردم! بیایید و هفت بار دور خانه طواف کنید، [آن گاه] داخل [خانه من] شوید و بر فرزندم علی سلام کنید.

نتیجه آنکه راز ولادت امیرمؤمنان(ع) در درون خانه کعبه این است که مردم در حال نماز رو به کعبه باشند و صورت دل را به سوی امامت امامان معصوم و در رأس آنها امیرمؤمنان داشته باشند و هرگز از یاد نبرند که علی در درون خانه توحید جا دارد.

بنا بوشته مورخین ولادت امام علی(ع)  ۱۳ رجب، سال سى‏ام عام الفیل وبطرز عجیب و بی‌سابقه‏اى در درون کعبه یعنى خانه خدا بوقوع پیوست و پدر آنحضرت ابو طالب فرزند عبد المطلب بن هاشم بن عبد مناف و مادرش هم فاطمه دختر اسد بن هاشم بود و بنا بر این امام على(ع) از هر دو طرف هاشمى نسب است.

گفتنی است که مجمع فرهنگی بقیه الله(عج) با برگزاری محافل دینی و مذهبی همه ساله از  ۱۳ رجب مصادف به میلاد با سعادت مولای متقیان، حضرت علی ابن ابی‌طالب(ع) تجلیل به عمل می آورند و در این محفل علاوه بر سخنرانی‌ها، برنامه مدیحه سرایی و تواشیح مجمع فرهنگی بقیه‌الله(عج) نیز اجرا گردید.

گزارش از پایگاه اطلاع رسانی جهاد فرهنگی/ سید نورآقا احسانی