۞ امام علی (ع) می فرماید:
هر کس از خود بدگویی و انتقاد کند٬خود را اصلاح کرده و هر کس خودستایی نماید٬ پس به تحقیق خویش را تباه نموده است.

موقعیت شما : صفحه اصلی » مقاله
  • شناسه : 1722
  • ۰۲ جوزا ۱۳۹۸ - ۷:۱۶
  • 84 بازدید
Veladate E.hassan(a) 93
چرا به امام حسن(علیه‌السلام) «کریم اهل بیت» می‌گویند؟

چرا به امام حسن(علیه‌السلام) «کریم اهل بیت» می‌گویند؟

سالروز ولادت کریم اهل بیت(علیهم‌السلام) و اولین گل بوستان حضرت علی و حضرت زهرا، امام حسن مجتبی(علیه‌السلام) برهمه‌ی شیفتگان امامت و ولایت مبارک باد. امام حسن(علیه‌السلام) چشمه‌ای جوشان و خروشان از خورشید پر ثمر و با برکت ولایت است که در ماهی عزیز و با شکوه پا به عرصه هستی نهاد و این ماه را […]

سالروز ولادت کریم اهل بیت(علیهمالسلام) و اولین گل بوستان حضرت علی و حضرت زهرا، امام حسن مجتبی(علیهالسلام) برهمهی شیفتگان امامت و ولایت مبارک باد.

امام حسن(علیهالسلام) چشمهای جوشان و خروشان از خورشید پر ثمر و با برکت ولایت است که در ماهی عزیز و با شکوه پا به عرصه هستی نهاد و این ماه را با قدوم پربرکت خود آراست. ماه رمضان چون صدفی می ماند که گوهر بسیار گرانبهایی را در سینه خود دارد و بر خود می بالد و بر ماه های دیگر می نازد.

امام حسن(علیهالسلام) نسبت به دردمندان و تیرهبختان جامعه بسیار دلسوز بودند و با خرابهنشینان دردمند و اقشار مستضعف و کمدرآمد همراه و همنشین میشدند و دردِ دلِ آنها را با جان و دل میشنیدند و به آن ترتیب اثر میدادند، و در این حرکت انساندوستانه جز خداوند را مدّنظر نداشتند. هیچ فقیر و مسکینی از در خانه حضرت ناامید برنگشت و حتّی خود ایشان به سراغ فقرا میرفتند و آنها را به منزل دعوت میکردند و به آنها غذا و لباس میدادند.(۱)

امام حسن(علیهالسلام) تمام توان خویش را در راه انجام امور نیک و خداپسندانه به کار میگرفت و اموال فراوانی در راه خدا میبخشید. مورخان و دانشمندان در شرح حال زندگانی پر افتخار ایشان، بخششهای بیسابقه و انفاقهای بسیار بزرگ و بینظیری ثبت کردهاند. آن حضرت در طول عمر خود دو بار تمام اموال و دارایی خود را در راه خدا خرج کردند و سه بار نیز ثروت خود را به دو نیم تقسیم کردند و نصف آن را در راه خدا به فقرا بخشیدند.(۲)

روایت شده که روزی امام حسن(علیهالسلام) بر جمعی از مساکین گذشت که پارهای چند از نان خشک ها را بر روی زمین گذاشتهاند و میخورند، چون نظر ایشان به آن حضرت افتاد از امام دعوت کردند و حضرت از اسب پیاده شدند و فرمودندخدا متکبّران را دوست نمیدارد»و با ایشان نشستند و از طعام ایشان تناول کردند و سپس از همه ی مساکین خواستند که برای صرف غذا به خانه ی حضرت بروند و حضرت با غذاهای خوب از ایشان پذیرایی نموده به همه ی آنها لباسهای مناسب هدیه دادند.(۳)

از ابن شهر آشوب روایت شده که روزی امام حسن(علیهالسلام) بر جمعی از گدایان گذشت که پارهای چند از نان خشکها را بر روی زمین گذاشتهاند و میخورند، چون نظر ایشان به آن حضرت افتاد از امام دعوت کردند و حضرت از اسب پیاده شدند و فرمودند: «خدا متکبّران را دوست نمیدارد» و با ایشان نشستند و از طعام ایشان تناول کردند و سپس از همه گدایان خواستند که برای صرف غذا به خانه حضرت بروند و حضرت با غذاهای خوب از ایشان پذیرایی کرده و به همه آنها لباسهای مناسب هدیه دادند.(۴)

تاریخ از بخشندگیهای امام حسن(علیهالسلام) داستانهای فراوان به یاد دارد، مثلاً روزی عربی به نزد ایشان آمد و درخواست کمک کرد و امام دستور دادند که آنچه موجود است به او بدهند و قریب ده هزار درهم موجود را به آن اعرابی بخشیدند.(۵)

روایات تاریخی مربوط به بخششهای آن حضرت فراوان است که ذکر تفصیلی آنها مناسب این نوشته نیست، وقتی از خود امام پرسیدند، چرا هرگز سائلی را ناامید بر نمیگردانید؟ فرمودند: «من هم سائل درگاه خداوند هستم و میخواهم که خدا مرا محروم نسازد و شرم دارم که با چنین امیدی سائلان را ناامید کنم، خداوندی که عنایتش را به من ارزانی میدارد، میخواهد که من هم به مردم کمک کنم».(۶)

به خاطر این بخشندگیها و کارهای نیکی که از سوی امام حسن(علیهالسلام) در مسیر خیر، احسان و کمک به طبقات درمانده و نیازمند انجام میگرفت، آن حضرت را کریم اهل بیت لقب داده اند و با توجه به کرامتها و بخششهای کمنظیر و گاهی بینظیر آن امام بزرگوار لقب «کریم» برازنده آن حضرت است.

پینوشت:

۱٫ زمانی، احمد، حقایق پنهان، نشر دفتر تبلیغات اسلامی، قم، چاپ اوّل، سال ۱۳۷۵، ص ۲۶۸٫

۲٫ سیوطی، تاریخ الخلفا، مکتبه المثنی، بغداد، ۱۳۸۳ق.ص۱۹۰٫ تاریخ یعقوبی،منشورات المکتبه الحیدریه، نجف، ۱۳۸۴ق، ج۲، ص۲۱۵٫ قمی، شیخ عباس، منتهی الآمال، انتشارات هجرت، چاپ هشتم، ۱۳۷۴، قم، ج۱، ص ۴۱۷ ـ پیشوایی، مهدی، سیره ی پیشوایان، نشر مؤسسه تحقیقاتی امام صادق، چاپ دوّم، ۱۳۷۴، ص ۹۰٫

۳٫ علامه مجلسى، بحار الأنوار، مؤسسه الوفاء بیروت، ۱۴۰۴ ه.ق، ج  ۴۲، ص  ۲۱۳٫

۴٫ مجلسی، محمد باقر، جلاء العیون، نشر انتشارات علمیه اسلامیه، ص ۲۴۱٫

۵٫  قمی، شیخ عباس، منتهی الآمال، پیشین، ص ۴۱۸٫

۶٫ قرشی، باقر شریف، زندگانی امام حسن ـ علیه السّلام ـ ، ترجمه ی فخر الدین حجازی، تهران: نشر بعثت، چاپ اوّل، ۱۳۷۶، ص۱۳۵٫

نویسنده: سید جعفرعادلی«حسینی»