۞ امام علی (ع) می فرماید:
هر کس از خود بدگویی و انتقاد کند٬خود را اصلاح کرده و هر کس خودستایی نماید٬ پس به تحقیق خویش را تباه نموده است.

موقعیت شما : صفحه اصلی » مشاهیر و نخبگان
  • شناسه : 763
  • ۲۲ جوزا ۱۳۹۶ - ۹:۴۱
  • 80 بازدید
سید مظفرالدین شاه و سیدعسکر شاه ظهوری لسان زاده
شهدای اهل منبر و قلم

شهدای اهل منبر و قلم

(شهید سید مظفرالدین شاه و شهید سیدعسکر شاه ظهوری لسان زاده) شهید سید مظفر الدین شاه ظهوری لسان زاده، فرزند ابوالشهدا مرحوم مغفور آقای لسان در سال ۱۳۱۵ خورشیدی در خانواده روحانی و مبارز دیده به جهان گشود که از آوان کودکی تحت تربیت سالم دینی و مذهبی قرار داشته و در سال ۱۳۲۱ خورشیدی […]

(شهید سید مظفرالدین شاه و شهید سیدعسکر شاه ظهوری لسان زاده)

شهید سید مظفر الدین شاه ظهوری لسان زاده، فرزند ابوالشهدا مرحوم مغفور آقای لسان در سال ۱۳۱۵ خورشیدی در خانواده روحانی و مبارز دیده به جهان گشود که از آوان کودکی تحت تربیت سالم دینی و مذهبی قرار داشته و در سال ۱۳۲۱ خورشیدی با توجه به علا قمندی ایشان به آموزش درسی و مساعد نبودن سن شان جهت شمولیت به دوره تحصیل ابتدایی، از جانب پدر بزرگوارشان شامل دوره مدخل گردیده و پس از تکمیل سن قانونی شامل دوره ابتدایی در مکتب نمبر ۶ کابل گردیده و پس از پایان دوره ابتدایی در سال ۱۳۲۸ دوره متوسطه شان را در لیسه تجارت آن زمان که دارای دوره متوسطه بوده به پایان رسانیدند که نسبت به مشکلات اقتصادی خانواده از ادامه تحصیل منصرف و به حیث ما مور راهی ادارات دولت گردیدند. ایشان در کنار مأموریت بیشترین وقت خویش را صرف مطالعات فارسی و عربی نمودند و به گونه‌ی که از مرکز ثقافته العربیه کابل پس از ایراد بیانیه به زبان عربی نایل به اخذ مدارک گردیدند.آخرین مأموریت ایشان وزارت صحت عامه بود که به حیث مدیر عمومی استخدام و اداری ایفای وظیفه می‌نمود و در ساحه ادب و کلام و مبارزه و سخنوری به جایی رسیدند که زبان زد همگان قرار گرفته و از قلم فرسایان خوب جامعه به حساب می آمد و آثار قلمی ایشان که آماده چاپ بود و با تاسف پس از دستگیری ایشان توسط حکومت کمونیستی به دست مزدوران رژیم افتاده و نابود گردید که عبارت انداز:

۱٫آری راه همین است

  1. مسولیت ما در قبال جامعه
  2. تاریخ واقعی افغانستان که به پایان نرسید، او بعد از دستگیری مفقودالاثر و در نهایت به درجه شهادت نایل گردید.

برادر دیگر آن شهید بزرگوار، شهید سید عسکر شاه ظهوری لسان زاده در سال ۱۳۲۶ خورشیدی قدم در عرصه گیتی نهاده و پس از تربیت و تعلیم دینی تحت نظر پدر بزرگوار و برادر شهید شان در ۱۳۳۱ شامل مکتب پارسا جهت فراگیری دروس ابتدایی گردید و در سال ۱۳۳۷ دوره تحصیل متوسطه شان را در مکتب میخانیکی کابل آغاز و پس از پایان آن با درجه عالی به عنوان استاد در آن انستیتوت و مکاتب دیگر مشغول تربیت فرزندان کشور گردید.

استاد شهید با توجه به علاقه خدمتی که به جامعه و مردم داشتند در کنار خدمات تربیوی، خود را به عنوان وکیل ناحیوی کاندیدا نموده و مدت طولانی  به حیث وکیل افتخاری بدون معاش در خدمت مردم بوده و بر علاوه ، مسولیت تنظیمات و پیشبرد مراسمات مذهبی تکیه خانه مرحوم ابوالشهدا را بر عهده داشته و دوشادوش برادر شهید و پدر بزرگوارشان ادامه مبارزه می‌دهد و ایشان طرحهای علمی و عملی جهت سهولت پیشبرد زندگی زحمتکشان جامعه را داشته که پس از دستگیری این استاد بزرگوار وی را به شهادت رسانیدند.

گفتی است که تکیه خانه حسینی که توسط ابوالشهداء مرحوم آقای لسان(ره) بنا شده، حدود ۸۰ سال قدامت دارد و یکی از تکایای قدیمی و سنتی منطقه شیعه نشین چنداول به شمار می‌رود که طی سالیان سال یکی از کانون های گرم عقاید اساسی و توحیدی و محل برپایی محافل اباعبدالله الحسین(ع) و خاندان اهل بیت عصمت و طهارت بوده و می‌باشد و از شور، معنویت و بینش دینی و سیاسی اسلامی برخوردار بوده  و بر اثر مساعی و اعتقادات راسخ پدر خانواده (مرحوم آقای لسان) و روشنگری خطباء و منبری های این مرکز از جمله شهید سید مظفرالدین شاه و مبارزات مخفی و شبانه روزی سید عسکر شاه و سیداسدالله (که منجر به حبس یکساله وی شد)، بالاخره این مرکز دینی، فرهنگی و مبارزاتی، خار چشم دشمنان دین و مردم قرار گرفته و پس از خبرچینی های جواسیس آشکار و نهان دشمن، در یکی از شبهای سال ۱۳۵۸، نوکران ارتش سرخ با محاصره تکیه از تمام جهات به آنجا و افراد داخل تکیه که مسکونی هم بود، هجوم آوردند و موجبات دلهره، فریاد و ضجه زنان و کودکان را که مشتمل بر سه خانوار(از سه برادر) بود باعث گردیده و دو برادر بزرگتر را در همان شب راهی زندان پل چرخی نمودند که به غیر از چند هفته اول، دیگر هیچ اطلاعات و اخباری از داخل زندان به خانواده دو شهید مواصلت ننمود و در اثرگمان زنی ها  شهادت آنان در سال ۱۳۵۸ اتفاق افتاده است.[۱]

[۱] . برگرفته از اظهارات داکتر حاج سید اسدالله ظهوری لسانزاده .