من با مرحوم حضرت آیت‏الله وحیدی سابقه‏ای آشنایی طولانی و حدود پنجاه سال در افغانستان و ایران دارم.

در سال 1353 خورشیدی  حکومت وقت عراق ما را از نجف اشرف اخراج نمودند، من در کابل به مدرسه محمدیه آیت‏الله العظمی شهید واعظ مستقر شدم و سه سال در آنجا مشغول تحصیل علوم حوزوی بودم و یکی از اساتید من در کتاب قوانین مرحوم آیت‏الله وحیدی بود و استاد دیگرم در لمعه و رسائل مرحوم آیت‏الله سید حسین جان فاضل بود، من از آن زمان به عنوان یک شاگرد مدرسه محمدیه مورد احترام شهید واعظ مرحوم وحیدی بودم و هرچند من شاگرد بلا واسطه حضرت آیت‏الله العظمی شهید واعظ نبودم، ولی در امتحانات سه ساله‏ی مدرسه محمدیه، ممتحن شخص حضرت آیت‏الله واعظ بود و من همیشه مورد محبت ایشان بودم.

مرحوم آیت‏الله وحیدی به عنوان استادم، من برای ایشان در افغانستان و ایران احترام قائل بودم و هروقت آیت‏الله وحیدی مرا می‏دید و می‏گفت فاضلی رساله چاپ نکردید؟

من می‏گفتم که آن قدر بی ادبی نخواهم کرد تا زمانی که استادم رساله چاپ نکند، من چنین کاری نخواهم کرد.

آیت‏الله وحیدی از شخصیت‏های برجسته و از شاگردان درجه یک آیت‏الله العظمی شهید واعظ بود که در درس‏های کفایه و خارج اصول آیت‏الله العظمی شهید واعظ شرکت می‏نمود و علاوه بر آن، او علاوه بر اینکه یکی از منبری‏های برجسته‏ی حوزه علمیه بود، در مدرسه محمدیه تدریس می‏نمود و از شاگردان مبرز آیت‏الله العظمی شهید واعظ و مورد احترام ایشان بود، مرحوم آیت‏الله وحیدی از اساتید برجسته‏ی سطوح عالیه بودند و کفایه را تدریس می‏کرد و شاگردان زیادی را تربیت نمود که امروز از شخصیت‌های برجسته در حوزه علمیه قم هستند و شاید ذکر نام برخی آنان صلاح نباشد و آیت‌الله وحیدی در آن زمان به عنوان مدرس و خطیب مطرح بود.

آیت‏الله وحیدی در حوزه علمیه قم نیز به دروس خارج فقه و اصول مراجع شرکت می‏نمود و خودش نیز کرسی تدریس داشت و یکی از اساتید مبرز و برجسته‏ی حوزه علمیه بودند، ایشان هم به عنوان مدرس و هم خطیب و منبری مشهور بود و در بین حوزوی‏ها کم اتفاق می‏افتد که یک نفر در هردو موضوع یعنی خطابه و تدریس موفق باشند چون هرکدام یک بخش جداگانه است و ممکن کسی مدرس باشد ولی خطیب نیست و همین طور برعکس ولی ایشان در هردو بخش و دو بُعد موفق بود و من گاهاً با خود فکر می کردم که اگر آیت‏الله وحیدی خطابه و منبر و جلسات مردمی را کم می‏داشت و متمرکز به تدریس می‏شد، او یکی از کسانی بود که صلاحیت مرجعیت را داشت و زمینه برای ایشان فراهم بود.

آیت‏الله وحیدی فعالیت‏های جهادی نیز داشت و از جهاد افغانستان حمایت نمود و همین‏طور در نویسندگی نیز موفق بود و یکی از آثارش در باره وهابیت جواب خوبی را به شبهات ارائه کرده بود و اگر ایشان در نویسندگی قلم خوبی داشت و همین طور در تدریس و خطابه نیز توفیقات زیادی داشت.[1]

[1]. گفتگوی ویژه پایگاه اطلاع رسانی جهاد فرهنگی با آیت‏الله العظمی شیخ محمد باقر فاضلی بهسودی.