تشکر از دست اندرکاران این نشست و رونمایی ویراست سوم کوثرالنبی در شهر اسلو، پایتخت کشور ناروی

سعی می‌کنم، با در نظر گرفتن وقت به پنج نکته‌ی اساسی به مناسبت این نشست اشاره کنم:

نکته‌ی اول: در باب کتاب کوثرالنبی(پژوهشی در تاریخ سادات افغانستان)

بدون شک تحقیق در باره هیچ قوم و نژادی به اندازه سادات طاقت فرسا نیست، زیرا سادات باداشتن تاریخ پنج هزار ساله و اگر از صدر اسلام نظر بیاندازیم، چهارده قرن است که در بسیاری از کشورها و در میان اکثر اقوام و نژادها حضور برجسته دارند و بنا به فرمایش کلام نوربخش الهی در قرآن کریم و توصیه بزرگان دین در روایات اسلامی، سادات مورد توجه ویژه مسلمانان است.

از این‌رو در ادامه تحقیقات و پژوهش تاریخ و انساب سادات، من اولین بار 20 سال قبل، ضرورت بازخوانی تاریخ سادات افغانستان را متوجه شدم و کتاب کوثرالنبی پژوهشی در تاریخ سادات را با تأیید پژوهشکده‌ی انساب سادات در حوزه علمیه قم به چاپ رساندم.

از آنجایی که این اثر برای پژوهشگران افغانستان و کشورهای اسلامی به عنوان منبع در باره سادات افغانستان و ماوراءالنهر مورد استفاده قرار گرفت، به زودی نسخه‌های آن در بازار نایاب و براساس تقاضای مکرر علاقمندان تاریخ سادات، ویراست سوم آن با اصلاح و اضافات در دو بخش و 12 فصل حدود 1400 صفحه منتشر شد و امروز ما در یکی از کشورهای اروپایی شاهد رونمایی آن هستیم.

نکته‌ی دوم: جریان اصلاح طلبی سادات

انتشار بیش از  100 میلیون نفرسادات در جهان، به عنوان سرمایه‌های معنوی یاد می‌شود و در طول تاریخ، بزرگان سادات در حدود پنجاه کشور نهضت‌های علمی و سیاسی را رهبری نمودند و نقش پیشگامی را داشتند و گاهاً با مشکلات و تبعاتی هم مواجه بودند و همچنان برخی چالش‌ها باقیست. در یک قرن اخیر نیز، مصلحان زیادی از سادات ظهور کردند و سلسله جنبان نهضت‌های اصلاحی بودند و آثار عمیقی از خود به جای گذاشتند که این سرمایه معنوی از نسب‌شان سرچشمه می‌گیرد و از این‌رو جامعه افغانستان، به سادات احترام خاص دارند و به نقش تاریخی و جایگاه‌‌شان واقف هستند و از میان شخصیت‌های بزرگ همچون: سید جمال الدین حسینی افغانی که در سطح جهان اسلام و بین‌المللی چهره شناخته شده و بیدارگر مشرق زمین، و علامه مرحوم بلبل و آیات عظام مرحوم حجت و شهید واعظ، شهید بحرمزاری، علامه بلخی، شهید استاد شعاع، علامه شهید ناصر، علامه شهید مصباح و همین طور  انديشمندان فرزانه دیگر چون: مير محمد صديق فرهنگ، میر‌غلام محمدغبار، پژوهشگر سياستمدار سید قاسم رشتيا و دهها شخصیت دانشمند، سیاستمدار و مبارز نام‌دار افغانستان که هرکدام در راستای تحکیم وحدت، همبستگی و اخوت اسلامی تلاش نمودند در کنار آنکه آن ها اصلاح‌گر بودند، هم‌چنان در عرصه های علمی، سیاسی و اجتماعی حضور داشتند و علیه نظام‌های مستبد وقت، روابط ناعادلانه‌ ملیت‌ها و عدالت خواهی ایستادگی نمودند، سید جمال الدین حسینی افغانی بود که برای نخستین بار در تاریخ کشور بحث تعلیم و تربیه رسمی را مطرح کرد و امیر شیرعلی خان را تشویق به ایجاد مکاتب نمود و همه مورخان در این مورد اتفاق نظر دارند که ایجاد مکاتب رسمی، تاسیس مطبعه و روزنامه از جمله پیشنهادهای سید جمال الدین برای امیر شیرعلی خان بود که  توسط وی عملی گردید.

نکته‌ی سوم: برخورد تبعيض آميز با سوء استفاده از قانون اساسی در عصر دموکراسی

برخی سیاستمدران افغانستان در سال‌های  اخیر با سوء استفاده از ارزش‌های دینی وملی با دروغ، حيله، تقلب، و تحريف، باطل را بالباس حق پوشاندند و از عنوان‌های دینی، سمتی و قومی استفاده‌هاي سوء کردند و از جمله ذکر نام تعداد اقوام در قانون اساسی کشور که در هیچ جای دنیا مرسوم نیست، بحث اقلیت و اکثریت قومی که بر خلاف معیارهای دینی و جامعه بین المللی هست ظالمانه آن را در بُن فیصله نمودند، بسیاری از اقوام به دلیل عدم ذکر شان در قانون اساسی از حقوق شهروندی محروم شدند، به همین دلیل سال‌های اخیر سادات به دادخواهی پرداختند و خواهان حق خواهی وحق طلبی از حکومت شدند و متقاضی شدند که این کشور از برخورد تبعیض آمیز و جنون سادات ستیزی رها شوند و دغدغه وحدت ملی را در سر بپرورانند و نه تنها سادات که بسیاری از اقوام محروم که در قانون اساسی نام شان ذکر نشده بودند از حقوق شهروندی محروم بوده و هستند، از آنجایی که سادات در میان همه‌ی اقوم در تمام ولایات افغانستان مصدر مخدمات دینی، علمی، سیاسی و اجتماعی بوده و هستند، خواستار به رسمیت شناخته شدن حقوق شهروندی تمام اتباع این کشور و حتی هندو و سکها هستند.

در شرایط فعلی نیز انتظار می‌رود از بزرگان افغانستان و نهادهای بین المللی تقاضامندم که تمام شهروندان و اقوام و پیروان مذاهب ساکن در افغانستان بر اساس لیاقت و شایستگی از امتیازات مساوی و عادلانه بر خور دار باشند و مبادا مورد بی عدالتی قرار گیرند و مورد اذیت و آزار، اهانت و اتهام از سوی نظام حاکم قرار گیرند. به همین منظور ماه جدی 1398 خورشیدی، به دعوت وزارت خارجه کشور قطر، 3 دور نشست 12 ساعته با مسئولین دفتر سیاسی طالبان در دوحه پیرامون پايان خاتمه‌ی جنگ و بازگشت صلح و امنیت داشتیم، دقیقاً 50 روز بعد از این نشست، توافق نامه‌ی صلح میان طالبان و امریکا به امضا رسید. در  این نشست ها در نوعیت نظام آینده، جایگاه اقلیت‌های مذهبی(یک چهارم کل جمعیت افغانستان را پیروان امامیه اثنی عشری از اقوام سادات، هزاره، قزلباش، بیات، تاجیک، پشتون…. تشکیل می‌دهند)؛ حفظ رسمیت مذهب جعفری در قانون اساسی؛ حفظ و مصئونیت قانون احوال شخصیه اهل‌تشیع؛ تأمین امنیت مراکزمذهبی، علمی، فرهنگی و آموزشی اهل تشیع؛ حضور مردم تشیع به تناسب نفوس، لیاقت و شایستگی در نظر گرفته شود و نیز حقوق انسانی اتباع افغانستان و از جمله زنان و جایگاه جامعه‌ی مدنی با معیارهای دینی و بین‌المللی صحبت نمودیم که متأسفانه به تعهدات که به ما و بسیار از شخصیت‌ها و نهاد در دوحه سپرده شده بود تا اکنون عمل نشده است.

هرچند سفر از سوی شورای عالی علمای امامیه افغانستان و آن هم با هماهنگی مرحوم آیت الله محسنی صورت گرفته بود و من به عنوان معاون این شورا حضور داشتم، اما سادات بصورت انفرادی و جمعی هنوز نیز پیگیری حضور عزت مندانه تمام اتباع کشور هستند.

نکته‌ی چهارم: از دست دادن رونمایی و پخش کوثرالنبی در افغانستان

همانطوری که در دعوت نامه هم ذکر شده که پس از سقوط جمهوریت، امکان رونمایی و پخش کتاب کوثرالنبی را در افغانستان از دست دادیم، قرار بود رو نمایی این اثر، از افغانستان آغاز شود، نویسندگان و برخی از انشتارات جهت چاپ کتب و بخاطر کیفیت بهتر آن، اکثراً در ایران و پاکستان اقدام می‌نمایند، ویراست سوم کوثرالنبی به همین دلیل در ایران چاپ شد، پس از چاپ آن، بیش از  دوماه تلاش صورت گرفت که چون گذشته از طریق باربری‌ها تعداد از کتاب کوثرالنبی برای رونمایی و پخش آن به افغانستان منتقل شود و این کار به دلایل نا معلوم هنوز انجام نشده و امید وارم مشکل حل شود و این اثر صرفاً تاریخی و در راستای تقویت مشترکات فرهنگی کشورهای منطقه و همسایه است.

این کار به نفع کشورهای منطقه و همین طور سادات مورد احترام تمام اقوام در افغانستان هست، حاکمان افغانستان باید در راستای صلح، تأمین امنیت و همبستگی میان اقوام از خیرخواهی قوم سادات به نفع جامعه بهره ببرند.

نکته‌ی پنچم: موافقت به کار جمعی و ارتقای کوثرالنبی به دانش نامه

اینکه چرا فرهنگ كار جمعى در جامعه‌ى ما ضعيف است نمی‌پردازم، اما به نظر می‌رسد روحیه‌ی کار جمعی و دست‌یابی به یک موفقیت گروهی مفهومی گم شده در فرهنگ افغانستان است.

من با پیشنهاد فرهیخته گرامی جناب آقای پروانی و سایر دوستان موافقم، انشاالله به زودی تیمی از پژوهشگران و آنانی‌که تجربه کار تیمی و دانش نامه را دارند، دعوت و فراخوان داده می‌شود و به امید پروردگار تا یک سال بعد شاهد دائرۀالمعارف سادات در چند جلد خواهیم بود.

امید وارم تیم کاری جمعی در آینده، با ایجاد انگیزه و ارزش درونی، تقویت احساس مسئولیت، رفع وابستگی بیرونی، افزایش ارزش دانش بومی و انجام امور به شیوه درست را به دنبال داشته باشند.

من با استقبال پیشنهاد دوستان، امید وارم با حضور کادر علمی در دانشنامه سادات، شاهد کار کلان در سطح کشورهای منطقه باشیم و بهترین کار تحقیقی و عملی به کشورهای ما وراءالنهر انجام شود انشاالله…