مراسم گرامی­داشت میلاد ستوده آسمان­ها و زمین، پیامبرمهربانی­ها، حضرت محمد مصطفی^(ص) و جامع علم و عمل و پرستش، پرچم دار شاهراه ولایت علوی، حضرت امام جعفرصادق^(ع) در شهر کابل برگزار شد.

پایگاه اطلاع رسانی جهاد فرهنگی به نقل از خبرگزاری فرهنگی، تحلیلی عصر انتظار، این مراسم صبح جمعه (جمعه 30 میزان 1400 خورشیدی) نشستی با حضور نخبگان ازسوی مجمع فرهنگی بقیۀالله^(عج) تحت عنوان «سیره شناسی پیامبرگرامی اسلام^(ص) » در غرب کابل برگزارشد.

یکی از سخنرانان این نشست حجت­الاسلام والمسلمین سید جعفرعادلی حسینی رئیس مجمع فرهنگی بقیۀالله(عج) بود واین هم متن سخنرانی رئیس مجمع حضور علاقمندان تقدیم است.

…………………………………………………………

بسم الله الرحمن الرحیم

قال الله تعالی فی کتابه: لَقَدْ کانَ لَکُمْ فِی رَسُولِ اللّهِ أُسْوَةٌ حَسَنَةٌ

میلاد پیامبر رحمت و مِهربانی حضرت محمد مصطفی^(ص) و فرزندش امام جعفرصادق^(ع)  جامع علم و عمل بر همه­ی شیفتگان رسالت، ولایت، امامت و جویندگان عدالت مبارکباد!

12 ربیع الاول به روایت منابع اهل سنت و 17 ربیع الاول به روایت منابع اهل تشیع روز میلاد سرور کائینات پیامبرگرامی اسلام^(ص) می­باشد. سال­ها قبل مرحوم آیت الله شیخ حسین علی منتظری این تفاوت را که یک هفته می­شود به عنوان هفته وحدت و شورای اخوت اسلامی متشکل از جمع علمای تأثیر گزار شیعه و سنی از سال 1385 خورشیدی بدینسو هفته اخوت اعلان نمودند که تا حال در طول این همه سالی که گذشت به عنوان هفته وحدت در اکثر نقاط جهان و در افغانستان به نام هفته اخوت از آن تجلیل به عمل می­آید.

همچنان اولین بار در افغانستان 25 شوال 1430 هجری قمري، برابر 22 میزان 1388 خورشیدی با برگزاری سیمینار بین المللی سه روزه و پس از آن سیمینار و همایش­های، منطقه­­ای و کشوری با همکاری اکادمی علوم افغانستان و نهادهای همسو همه سال با عنوان: «امام صادق^(ع) حلقه وصل مذاهب اسلامی» در افغانستان برگزار می­گردد که محتوای آن را من دردو مجموعه با قطع وزیری و حجم قابل توجه به چاپ رساندم.

چه خوب است، در شرایطی که ما گرفتار بحران­های متعدد درکشورهای اسلامی، مخصوصاً در کشورخودمان افغانستان هستیم با تجلیل از این گونه مناسبت­های دینی و مذهبی برای همپذیری و نزدیک شدن با پیامبر عزیز اسلام^(ص) تجدید پیمان و بیعت نماییم.

باید به این پرسش پاسخ درست بدهیم، در عصری که ما قرار داریم، چه سنخیتی با پیامبر رحمت و مهربانی^(ص) داریم؟!

علاوه بر اینکه آن حضرت رحمت اللعالمین هست و در آیه 107 سوره انبیاء آمده: «وما أَرسلناك إلا رحمَةً للعالمين».

یکی از ویژگی‌های برجسته­ای خاتم‌الانبیا^(ص) مدارا بودن اوست؛ آن حضرت حتی با مخالفین و دشمنانش مدارا نمود و در معاهده با مسیحیان نجران متعهد می‌شود که معابد آن‌ها در امان باشد و مسیحیان نجران نباید تبعید شوند و باید در پیروی از آیین خودشان آزاد باشند و کسی حق ندارد آن‌ها را جبراً به اسلام دعوت نماید. پیامبرگرامی اسلام^(ص) آیین یهود را برای یهودیان به رسمیت می‌شناسد و از آن‌ها می‌خواهد که طبق آیین خودشان عمل نمایند، آن حضرت به معابد و اماکن مقدس دشمنانش احترام قائل بود؛ اما چرا ما در عصر حاضر که ادعای مسلمانی هم داریم به قانون اساسی دوران مستبد سلطنتی مراجعه می­کنیم که حتی پیروان مذهب جعفری که اهل قبله و پیامبر واحد و در دیگر ضروریات دین مبین اسلام مشترکاتی با هم دارند، آن را در ردیف یهود و مجوس قرار داده می­شود و می­خواهند بخش از مردم این کشور را به گذشته­ی سیاه و تعصب برگردانند، هرنظام اسلامی که می­خواهد پایدار باشد و تجربه­ی تلخ گذشته تکرار نشود، باید به سیره­ی پیامبراسلام^(ص) عمل نمایند و او را الگو قرار دهند.

در کشوری که 9%99 در صد مسلمان، چرا عده­ای می­خواهند سی در صد و یا هشت میلیون جمعیت شیعه را نادیده بگیرند؛ متأسفانه در این مورد تنها تعصب مذهبی نیست بلکه لائیک­های جامعه خود تشیع نیز با قداست شکنی، افراد عادی را در تقابل با پیامبراسلام^(ص) قرار می­دهند و آن را تبدیل به محل نزاع قومی و حزبی توجیه می­کنند، مگر تغییر نام خاتم الانبیا^(ص) به نام شخص عادی چه سنخیتی با پیروی از پیامبراسلام^(ص) دارد؟

مخالفت عده­ای از مسلمان نماها با ارزش­های دینی چه فرقی با سلمان رشدی ملعون و امثالهم دارد و با این‌همه تعصبات کر و کور قومی، سمتی و حزبی، باید بپذیریم در عصری که ما اینگونه رفتار و کردار مان را بنام اسلام و ادعای مسلمانی هم می­کنیم هیچ سنخیتی با پیامبر رحمت و مِهربانی^(ص) نداریم و عملاً آیین پیامبر^(ص) را تکذیب می‌کنیم.

اما نادیده گرفتن دوستداران اهل­بیت^(ع) جفای دیگری به سی درصد از شهروندان این کشوراست، با آنکه مردم تشیع در جهاد علیه اشغالگران متجاوزین انگلیسی در چند مرحله و اتحاد جماهیر شوروی سابق و مخالفت شان با پایگاه نظامی امریکا در افغانستان سهم برجسته داشتند و قربانیان زیادی را در این راه متقبل شدند، ولی هیچ نظام و حکومتی نمی­توانند سی در صد جمعیت این کشور را نادیده بگیرند و از سوی دیگر هیچ نهادعلمایی درباری حکومت گذشته و جریان­های سیاسی استفاده جو و یا آنانکه در چتر و به نفع امارت اسلامی بنام علمای دینی فعالیت دارند حق ندارد از خطوط سرخ تشیع عبور و آدرس تشیع را به نفع کشورهای منطقه و جریان­های سیاسی مورد بهره برداری قرا ر دهند.

افغانستان پس از 43 سال جنگ، ویرانی و کشتار به ثبات، همدلی و همبستگی مسلمانان نیاز مند است و مردم افغانستان همگی از جنگ و درگیری خسته شده­اند و دیگر توان تداوم جنگ و ادامه بحران و بی‌ثباتی را ندارند و باید زمینه همزستی مسالمت آمیز برای همه در افغانستان فراهم شود و سیره­ی پیامبراسلام^(ص) سرمشق عملی برای امت اسلامی باشد و به همین دلیل در آیه 21 سوره احزاب آمده: «لقد کان لکم فی رسول اللّه أُسوةٌ حسنةٌ» یعنی بهترین الگو، براى شما در تمام زندگى، شخص پیامبر^(ص) است.

امروز در میان کشورهای اسلامی وضعیت افغانستان از همه اسفناک تر است و موج ترور و خشونت امید به زندگی، وحدت، همبستگی و همزیستی مسالمت آمیز و آرام در کنار هم را به چالش کشیده و با خطر مواجه کرده از این رو بر همه مسلمانان، مخصوصاً جوانان با ایمان و پرجوش، فرض است که سیره­ی پیامبر اسلام^(ص) را مو به مو بخوانند، و به خاطر بسپارند، و او را در همه چیز، قدوه و اسوه خود سازند، که مهمترین وسیله سعادت، و کلید فتح و پیروزى همین است و اگر پیامبر^(ص) در زندگى ما، اسوه باشد، در ایمان، زهد، تقوا، توکل، اخلاص، شجاعت، نظم، نظافت، دشمن شناسی، استقامت، شکیبایی، هوشیارى، درایت، و توجه به خدا، تسلط پیامبراسلام^(ص) بر حوادث، سختی­ها و مشکلات، هر کدام مى­تواند الگو و سرمشقى براى همه مسلمانان باشد و به کلى برنامه­هاى زندگى­ما دگرگون خواهد شد، و نور و روشنایى، سراسر زندگى ما را فرا خواهد گرفت.

به امید آن روز…

پایگاه اطلاع رسانی جهاد فرهنگی