هنوز چند روزی از فاجعه‌ی خونین شهدای راه دانایی کاج نمی‌گذرد، در صفحات مجازی شاهدیم که عده‌ی غرب و اروپا نشین با کمپاین «هشتک» می‌خواهند با توهین و تحقیر اشخاص و اقوام دیگر نظر شخصی خود را به بهانه‌ی شهدای اخیر غرب کابل تحمیل کنند و از این‌رو نگارنده چنانچه پست مناسبتی هم گذاشتم، در کامنت‌ها ویا پیام‌های شخصی فحش و نا سزا نثارم کردند که چرا برای نسل کشی هزاره‌ها ننوشتی و ناگزیر در پیوند با سوء استفاده برخی‌ها به نام قوم و تبار متن حاضر را به اشتراک بگذارم‌.

بدون شک فاجعه‌ی اخیر غرب کابل و دیگر فجایع خونین در افغانستان، تلخ ترین صفحه‌ی تاریخ کشورما در جهان هست و بیش از چهل سال است که مردم افغانستان بنام قوم، تبار و سمت شاهد رویدادهای خونین هستند.

1. در بیش از چهل سال گذشته اقوام ساکن در افغانستان قربانیان فراوانی داده‌اند، ما نیز خواهان کمپاین هشتک و جهانی شدن نسل کشی‌ها هستیم و نه بدین معنا که شهدای دیگر اقوام را به فراموشی بسپاریم و یا مذهب را مساوی با یک قوم بدانیم، همان گونه که اهل سنت متشکل از اقوام پشتون، تاجیک، ازبیک، هزاره…. می‌باشند، اهل تشیع نیز متشکل از هزاره، سادات، قزلباش، بیات… هستند و در هرحادثه‌ی که در مناطق شیعه نشین و یا غرب کابل رُخ می‌دهد به جرم پیروان اهل‌بیت علیهم السلام سلاخی می‌شوند، همانگونه که منطقه‌ی برچی ساکن اقوام مختلف هستند، شهدای حوادث آن منطقه نیز متشکل از اقوام مختلف و پیروان مذهب جعفری می‌باشند و متأسفانه در کمپاین‌ها و جهانی شدن تبلیغات آن، مساعدت و امتیازها به قوم خاص تعلق می‌گیرد، در حالی‌که در برخی مناطق همانند: یکاولنگ، میرزاولنگ، گردیز، مرادخانی، سخی و برخی مناطق شرق و غرب کابل… بیشترین قربانیان را سادات داشتند.
2. از دوران سیاه عبدالرحمان خان بدینسو تشیع و هزاره با تحقیر، توهین، کوچ اجباری حذف فیزیکی و از حقوق شهروندی محروم شدند، اما به برکت جهاد مردم مناطق مرکزی در قدرت شریک شدند و به قول آن‌عده از رهبران قدرت طلب که حکومت انحصاری پشتون‌ها خاتمه یافت، در دوران دولت اسلامی مجاهدین یک فرصت استثنایی پیش آمد و بازهم از تجربه‌ی تلخ گذشته عبرت نگرفتند، با آنکه از حزب وحدت اسلامی در عضویت شورای قیادی، معاونت صدارت، چند وزیر در کابینه حضور داشتند، اما برای براندازی دولت مجاهدین منتخب خود، به بهانه‌ی وزارت کلیدی، منافع حکمتیار با دولت مجاهدین و نیز اقوام پشتون، تاجیک و رقبای داخل حزبی و هزاره جنگیدند، وحدت ملی را میان اقوام ساکن در این کشور شکستاندند و امروز بقایای آسیب دیدگان فجایع دهه‌ی هفتاد عقده مندانه انتقام کشته شدگان شان را می‌گیرند و تاوان عملکرد جنایات دهه‌ی هفتاد را مردم تشیع می‌پردازند که آقایان: علی جان زاهدی در کتاب «ملیت‌های محروم»، مسیح ارزگانی در کتاب «اسطوره‌ی شکسته»، عزیز رویش «بگذار نفس بکشم»… از اعضای حزب وحدت اسلامی به شیوه‌های جنایات پرداخته‌اند و باید مسببین خلق فجایع امروزی ثبت تاریخ شود.
3. تعدادی از فعالان شبکه‌های اجتماعی صرفاً با هیاهو و تحریک احساسات نسل جوان، تعدادی را به جنگ، خشونت و تظاهرات تشویق می‌کنند، مردم تشیع را نباید گوشت دم توپ برای منافع دیگران ساخت، مردم هزاره باید از گذشته‌ی خود عبرت بگیرند که با قربانی دادن آن‌ها سیاستمداران بی رحم شان در کمین هستند و امتیازات و معاملات پنهانی را آن‌ها انجام می‌دهند، چنانچه که در گذشته همین کار صورت گرفته بود، عده‌ای مردم تشیع را وادار به صحنه آمدن و قربانی شدن می‌نمایند، اما بعداً قدرت در انحصار پنجشیری‌ها، حکمتیار، دوستم… قرار می‌گیرد و سر این‌ها بی‌کلاه می‌ماند.

StopShiaGenocide#

#کشتار_شیعیان_افغانستان_را_بس_کنید