قیام مردم کابل در ۳ حوت سال ۱۳۵۸ در حالی اتفاق افتاد که تنها ۵۷ روز از تجاوز ارتش شوروی به افغانستان می‌گذشت و در این روز به یاد ماندنی صدها کشته و زخمی برجای گذاشت.

به گزارش خبرنگار پایگاه اطلاع رسانی جهاد فرهنگی، ۵۷  روز از تجاوز ارتش سرخ شوروی به افغانستان سپری شده بود که مردم کابل در یک حرکت انقلابی و خود جوش علیه این تجاوز نظامی واکنش نشان داد و قیام خونین ۳ حوت ۱۳۵۸ خورشیدی را در تاریخ این کشور به عنوان یک روز تاریخی و خونین به ثبت رساندند.

به گزارش پایگاه اطلاع رسانی جهاد فرهنگی، نهاد روند استقادمت ملی افغانستان از سی و نهمین سالیاد قیام سوم حوت ۱۳۵۸ مردم کابل در برابر رژیم کمونیستی وقت، در تالار بین‌المللی مطبوعات وزارت اطلاعات و فرهنگ جمهوری اسلامی افغانستان گرامی‌داشت شد.

سخنرانان از قیام مردم کابل در برابر رژیم وقت به عنوان قیام سرنوشت ساز یاد کردند که پایه های رژیم تحت حمایت اتحاد جماهیر شوروی را به لرزه درآورد.

سخنرانان افزودند: ظلم، وحشت، تجاوز و بی عدالتی هر انسان آزاده را به ستوه می آورد. مردم افغانستان همواره نشان داد که هرگز در برابر ظلم و تجاوز تسلیم نخواهند شد. سی و نُه سال پیش، درست زمانی که ۲۰ ماه از کودتای ۷ ثور ۱۳۵۷ سیاه ترین روز در تاریخ کشور و ۲ ماه از تجاوز قشون سرخ شوروی سابق به افغانستان می گذشت، فضای بی باوری، ظلم و وحشت سراسر کشور را فرا گرفته بود و چنین وضعیت مایوس کننده زمینه را برای قیام و اعتراض مردمی ۳ حوت ۱۳۵۸ خورشیدی در کابل رُخ داد؛ یکی از این سخنرانان حجت‌الاسلام سید جعفرعادلی«حسینی» رئیس سازمان جهاد فرهنگی در پیوند با برگزاری این محفل افزود: ما باید ا ز قیام سوم حوت و دیگر حوادث و فجایع که در کشور رُخ داده عبرت بیاموزیم.

این هم سخنرانی رئیس سازمان جهاد فرهنگی افغانستان که حضور  خوانندگان محترم تقدیم می‌گردد.

………………………………..

بسم الله الرحمن‌الرحیم

ان الله لایغیر ما بقوم حتى یغیروا ما بانفسهم.

با عرض تسلیت به مناسبت ۳۹ مین سالیاد شهدای قیام ۳ حوت ۱۳۵۸ خورشیدی کابل و سایر شهدای دوران جهاد به خانواده‌های شهدا و ملت مظلوم افغانستان و با تشکر و قدردانی از دست اندرکاران و برگزار کنندگان محفل یاد بود شهدای حوت ۱۳۵۸ کابل، مخصوصاً تشکر ویژه دارم از نهاد روند استقامت ملی ا فغانستان، با اجازه‌ی حاضرین در محفل و استفاده از زمان تعیین شده در نظر دارم نکاتی را در پیوند با برگزاری این محفل حضور شما شرکت کنندگان عزیز به عرض برسانم:

پس از کودتای ۷ ثور۱۳۵۷خورشیدی و بقدرت رسیدن احزاب چپی کمونیستی و سیاه‌ترین روز در تاریخ افغانستان موجب گردید که مردم افغانستان به دفاع ارزش‌های دینی و ملی شان قیام های خودجوش را در کابل و نقاط مختلف کشور راه اندازی نمایند که من به‌صورت گذرا از قیام‌های چهارگانه‌ی کابل و از جمله قیام ۳ حوت ۱۳۵۸ خورشیدی را در کتاب راویان عشق آوردم.

با در نظر گرفتن وقت باید گفت: بعد از کودتای ۷ ثور ۱۳۵۷ و  ۶ جدی ۱۳۵۸خورشیدی نیروهای اشغالگرشوروی سابق باتهاجم همه جانبه‌ و نادیده گرفتن حقوق بین المللی واستقلال افغانستان را زیرپانهاده و این کشور را به اشغال خود درآوردند.

حدود ۲ ماه بعد از تجاوز شوروی سابق به افغانستان واقعه‌ی ۳ حوت ۱۳۵۸ خورشیدی با نام شب الله اکبر بر ضد حکومت مورد حمایت شوروی سابق و متجاوزین با سردادن «الله اکبر» از سوی مردم در بام‌ها آغاز گردید و پس از آن‌سال‌ها در سراسر افغانستان از این قیام تجلیل به عمل می‌آمد و مردم افغانستان شب ۳ حوت را در بام خانه‌های شان فریاد الله اکبر را سر می‌دادند و این در حالیست که مردم کابل بعد ۳۹ سال  هنوز هم خاطرات این روز را فراموش نکرده اند و از آن تجلیل به عمل می‌آورند؛ هرچند خون های شهدا و آرمان های آن‌ها فعلاً زیر پاشده و متاسفانه از خون آن‌ها یک عده جا طلب و خودخواه استفاده کردند و به مقام رسیدند و اما افغانستان تا هنوز در نا امنی به سر می‌برند و در کل چهار دهه جنگ و کشتار در افغانستان به دو فصل تقسیم می‌شود:

فصل اوّل،  آغاز جهاد و قیام‌های مردمی در  کشور که ۱۴ سال جهاد دوره عزت و افتخار برای مردم افغانستان و جهان بود و درنهایت پیروزى مجاهدین و شکست ذلّت­بار دشمنان داخلى و خارجى، برگ زرّین دیگرى بر تاریخ پرافتخار کشورمان افزود و جهاد ملت مسلمان افغانستان به‌عنوان الگو و نمونه قرار گرفت و هرچند اشتباهات بعضى از سران و فرماندهان احزاب جهادى در این دوره مانع پیشرفت و باعث تضعیف جبهات جهادى و تأخیر پیروزى آنان گردید.

فصل دوّم، پس از سال ۱۳۷۱ خورشیدی و بقدرت رسیدن مجاهدین با تقدیم  نزدیک دو میلیون شهید و میلیون‌ها معلول و آواره بجا گذاشت، متأسفانه از آن زمان تا کنون ما دوره ذلّت و خواری را داشتیم که در اثر اشتباهات برخی سران جهاد سرآغاز دوران نکبت، مصیبت و سرافکندگى ملّت و کشور ماگردید و این دوره، دوره قدرت و انحصارطلبی و توحش بود که به‌جای حاکمیت دستورات اسلام و قرآن، هوا و هوس، توسعه‌خواهی و انحصارطلبى بر روحیه مجاهدین تازه به قدرت رسیده حاکم شد واز زمان پیروزی مجاهدین بدینسو سال‌های جنگ، از غم‌بارترین، مصیبت‏ترین، نکبت‌بارترین روزگار تاریخ کشور به شمار مى‏آید و از اینرو فجایع دوران کمونیست‌ها امروز برای مردم ما به یک رؤیای شیرین تبدیل شده  و امروز وقتی آن رسیده که باید ما، مخصوصاً شما نسل جوان از قیام‌ها و خیزش‌ها و شکست‌ها عبرت بگیریم، زیرا تاریخ، حتماً تکرار می‌شود، مفهوم عبرت گرفتن از تاریخ، توجّه کردن به این نکته است که در هر کجا و هر لباسی که باشیم، همان وقایع که بر گذشتگان رُخ داد تکرار خواهد شد.

از اینرو، خداوند در قرآن کریم، فراوان از تاریخ گذشتگان (اعم از خوبان و بدان) براى عبرت آموزى و هدایت‏بندگان سخن به میان آورده و سفارش نموده است: «قَدْ خَلَتْ مِن قَبْلِکُمْ سُنَنٌ فَسِیرُوا فِی الْأَرْضِ فَانظُرُوا کَیْفَ کَانَ عَاقِبَهُ الْمُکَذِّبِینَ‏»(۱) خوشا به سعادت مردمى که از تاریخ گذشتگان آگاه گردند و عبرت بیاموزند که تاریخ درس‌هاى بسیار و گران سنگى دارد.

بر مسلمانان زیبنده نیست که از گذشته تاریخ خود پند نگیرند و دوباره بلکه چند باره به سرنوشت گذشتگان دچار شوند؛ بزرگ‌ترین اشتباه مسلمانان دیروز در اندلس و امروز در کشور ما این‌گونه تکرار شده است:

1. اختلاف و تفرقه:

یکى از ارکان مهم ثبات، امنیت و پیشرفت هر جامعه اخوت اسلامی، وحدت ملی بر محور همبستگی میان اقشار مختلف جامعه است و از این‌رو، خداوند در قرآن کریم به این نکته اساسى در حیات جامعه دستور داده: «واعتصموا بحبل الله جمیعا و لا تفرقوا»(۳)

متأسفانه رقابت حاکمان مسلمان در عصر حکومت مجاهدین، حاکمیت طالبان و جامعه‌ی جهانی برترى جویى‌ها بر هم‌کیشان این کشور را در دام بیگانه سقوط و به ناتوانى روزافزون قدرت نظامى و دفاعى حاکمیت انجامید.

2. کم توجهى مسلمانان به امور فرهنگى:

گستردن دام‌های فساد اخلاقی و سرانجام جوانان با نبود محیط سالم تفریحی و آموزشی در فرهنگ مبتذل بیگانه حل شدند، همانند روز ولنتاین و امثالهم که روز به روز نسل جوان کشور ما دین گریز می‌شوند.

3. به فساد کشیده شدن حاکمان، وجود مراکز علنی فساد و فحشا و تجمل‌گرایی و دنیازدگی حاکمان و مردم.
4. عدم توجه به دشمن شناسی:

علاوه بر بی توجهی به دشمن شناسی، اعتماد کردن به دشمن با انگیزه تثبیت موقعیت مسلمانان.

5. سیاست زدگی عالمان دین:

حضور کمرنگ فقیهان و عالمان در نقش آفرینی آنان در جلوگیرى از کج‏روى‏هاى حاکمان و عدم برنامه برای نسل جوانان.

مشابه همین سرنوشت ناگفتنى مسلمانان در اندلس، امروز در کشور خودمان شاهد هستیم و باید این قضیه را به عنوان یک مسئله‏ حیثیتى براى مسلمانان در نظر گرفت که سبب سرافکندگى تاریخى مسلمانان در کشور صد درصد اسلامی اندلس دیروز و امروز مسلمانان در کشورهای اسلامی، مخصوصا کشور ا سلامی افغانستان گردیده است.

در پایان این محفل پیشنهاد می‌کنم  به حکومت، جریان‌های سیاسی و مخالفین مسلح که روند گفتگو و صلح را تعقیب می‌کنند، اگر می‌خواهند قضایای افغانستان خاتمه یابد، باید خود بر سرنوشت خویش تصمیم بگیرند و نباید در موضوع خانواده‌های شهدا و آسیب دیدگان چند دهه جنگ در این کشور را  نادیده بگیرند و نیز مخالفین مسلح نباید تصامیم عجولانه و تسلیم خواسته‌های دشمنان افغانستان شوند و اشتباه سران احزاب جهادی و امارات اسلامی را تکرار نمایند، ممکن مخالفین مسلح بتوانند به راحتی وارد پایتخت کشور شوند ولی در برابر سیل مخالفت‌های توده‌های مردم دوام آورده نخواهد آورد.

بیاییم بر اساس دستور قرآن کریم در تاریخ گذشتگان سیر کنیم و از آن عبرت بیاموزیم و از آرمان‌ها و اصول جهاد و راه شهدا و مجاهدین واقعی انقلاب اسلامی پاسدارى نماییم؛ چرا که سنت الهى بر این است: «ان الله لایغیر ما بقوم حتى یغیروا ما بانفسهم‏» (۳)

همانا خداوند سرنوشت هیچ گروهى را تغییر نمى‏دهد مگر آن که آنان آنچه را که در خودشان است تغییر دهند.

پى‏نوشت‏ها:

۱) آل عمران/۱۳۷ .

۲) عمران، آیه ۱۰۳

۳) رعد/۱۱ .

گفتنی است این سومین محفل یاد بود از سالیاد قیام ۳ حوت ۱۳۵۸ خورشیدی در کابل از سوی نهاد روند استقادمت ملی افغانستان برگزار می‌گردد.

محفل یاد شده با قرائت کلام نوربخش الهی توسط قاری سید حافظ مشتاق موحد و سخنرانی؛ حاج سید بابا شکیب رئیس روند استقامت ملی افغانستان؛‌ سید عبدالله هاشمی رئیس مجمع ملی جوانان افغانستان؛ میرذبیح الله ولی زاده رئیس اسبق روند استقامت ملی افغانستان؛ سیده مژگان مصطفوی معین مالی، اداری و گردشگری وزارت اطلاعات و فرهنگ؛ رحیم الله مجاهد رئیس شورای ولایتی، ولایت کابل؛ سید فرهاد سعید مسئول خط کابل؛ سید جعفرعادلی حسینی رئیس سازمان جهاد فرهنگی و نیز با اجرای برنامه‌ی تمثیلی توسط گروه  اشک لبخند در پیوند با قیام سوم کابل همراه بود و در پایان، محفل با دعائیه توسط قاری صبغت خاتمه یافت.

گزارشگر/ سید نور‌آقا احسانی/ پایگاه اطلاع رسانی جهاد فرهنگی