مراسم گرامیداشت میلاد ستوده آسمانها و زمین، پیامبرمهربانیها، حضرت محمد مصطفی(ص) و جامع علم و عمل و پرستش، پرچم دار شاهراه ولایت علوی، حضرت امام جعفرصادق(ع) در شهر کابل برگزار شد.
پایگاه اطلاع رسانی جهاد فرهنگی به نقل از خبرگزاری فرهنگی، تحلیلی عصر انتظار، این مراسم صبح جمعه (جمعه 30 میزان 1400 خورشیدی) نشستی با حضور نخبگان ازسوی مجمع فرهنگی بقیۀالله(عج) تحت عنوان «سیره شناسی پیامبرگرامی اسلام(ص) » در غرب کابل برگزارشد.
هدف محوري اين نشست، پاسداشت از خدمات نبی اکرم(ص) در راستای همبستگی و اقتدار امت اسلامی بابیان سیره وسلوک آن حضرت بوده و در این نشست تأکید شد: پیامبراسلام(ص) در شرایط حساس کنونی برای نجات مسلمانان از حوادث ناگوار و غم انگیز کنونی الگو و اسوه برای همه انسانها، مخصوصاً امت اسلامی است.
در این نشست رئیس کمیسیون فرهنگی شورای اخوت اسلامی در پیوند با نامگذاری هفته وحدت و اخوت گفت: 12 ربیع الاول به روایت منابع اهل سنت و 17 ربیع الاول به روایت منابع اهل تشیع روز میلاد سرور کائینات پیامبرگرامی اسلام(ص) میباشد. سالها قبل مرحوم آیت الله شیخ حسین علی منتظری این تفاوت را که یک هفته میشود به عنوان هفته وحدت و شورای اخوت اسلامی متشکل از جمع علمای تأثیر گزار شیعه و سنی از سال 1385 خورشیدی بدینسو هفته اخوت اعلان نمودند که تا حال در طول این همه سالی که گذشت به عنوان هفته وحدت در اکثر نقاط جهان و در افغانستان به نام هفته اخوت از آن تجلیل به عمل میآید.
همچنان اولین بار در افغانستان 25 شوال 1430 هجری قمري، برابر 22 میزان 1388 خورشیدی با برگزاری سیمینار بین المللی سه روزه و پس از آن سیمینار و همایشهای، منطقهای و کشوری با همکاری اکادمی علوم افغانستان و نهادهای همسو همه سال با عنوان: «امام صادق(ع) حلقه وصل مذاهب اسلامی» در افغانستان برگزار میگردد که محتوای آن را من دردو مجموعه با قطع وزیری و حجم قابل توجه به چاپ رساندم.
رئیس مجمع فرهنگی بقیۀالله(عج) به ضرورت این گونه نشستها افزود: چه خوب است، در شرایطی که ما گرفتار بحرانهای متعدد درکشورهای اسلامی، مخصوصاً در کشورخودمان افغانستان هستیم با تجلیل از این گونه مناسبتهای دینی و مذهبی برای همپذیری و نزدیک شدن با پیامبر عزیز اسلام(ص) تجدید پیمان و بیعت نماییم.
باید به این پرسش پاسخ درست بدهیم، در عصری که ما قرار داریم، چه سنخیتی با پیامبر رحمت و مهربانی(ص) داریم؟!
علاوه بر اینکه آن حضرت رحمت اللعالمین هست و در آیه 107 سوره انبیاء آمده: «وما أَرسلناك إلا رحمَةً للعالمين».
معاون شورای عالی علمای امامیه افغانستان با طرح این سئوال که در عصر حاضر رفتار و کردار ما به نام پیروان پیامبراسلام(ص) چه سنخیتی با آن حضرت دارد اظهار داشت: یکی از ویژگیهای برجستهای خاتمالانبیا(ص) مدارا بودن اوست؛ آن حضرت حتی با مخالفین و دشمنانش مدارا نمود و در معاهده با مسیحیان نجران متعهد میشود که معابد آنها در امان باشد و مسیحیان نجران نباید تبعید شوند و باید در پیروی از آیین خودشان آزاد باشند و کسی حق ندارد آنها را جبراً به اسلام دعوت نماید. پیامبرگرامی اسلام(ص) آیین یهود را برای یهودیان به رسمیت میشناسد و از آنها میخواهد که طبق آیین خودشان عمل نمایند، آن حضرت به معابد و اماکن مقدس دشمنانش احترام قائل بود؛ اما چرا ما در عصر حاضر که ادعای مسلمانی هم داریم به قانون اساسی دوران مستبد سلطنتی مراجعه میکنیم که حتی پیروان مذهب جعفری که اهل قبله و پیامبر واحد و در دیگر ضروریات دین مبین اسلام مشترکاتی با هم دارند، آن را در ردیف یهود و مجوس قرار داده میشود و میخواهند بخش از مردم این کشور را به گذشتهی سیاه و تعصب برگردانند، هرنظام اسلامی که میخواهد پایدار باشد و تجربهی تلخ گذشته تکرار نشود، باید به سیرهی پیامبراسلام(ص) عمل نمایند و او را الگو قرار دهند.
در کشوری که 9%99 در صد مسلمان، چرا عدهای میخواهند سی در صد و یا هشت میلیون جمعیت شیعه را نادیده بگیرند؛ متأسفانه در این مورد تنها تعصب مذهبی نیست بلکه لائیکهای جامعه خود تشیع نیز با قداست شکنی، افراد عادی را در تقابل با پیامبراسلام(ص) قرار میدهند و آن را تبدیل به محل نزاع قومی و حزبی توجیه میکنند، مگر تغییر نام خاتم الانبیا(ص) به نام شخص عادی چه سنخیتی با پیروی از پیامبراسلام(ص) دارد؟
مخالفت عدهای از مسلمان نماها با ارزشهای دینی چه فرقی با سلمان رشدی ملعون و امثالهم دارد و با اینهمه تعصبات کر و کور قومی، سمتی و حزبی، باید بپذیریم در عصری که ما اینگونه رفتار و کردار مان را بنام اسلام و ادعای مسلمانی هم میکنیم هیچ سنخیتی با پیامبر رحمت و مِهربانی(ص) نداریم و عملاً آیین پیامبر(ص) را تکذیب میکنیم.
رئیس سازمان جهاد فرهنگی اضافه نمودن سی درصد شهروندان این کشور و از پیروان اهلبیت(ع) در دفاع از ارزشها دینی و ملی در زمانهای متعدد حضور برجسته داشته و هیچ نظامِ نمیتوانند سی در صد جمیعت این کشور را نادیده بگیرند و افزود: اما نادیده گرفتن دوستداران اهلبیت(ع) جفای دیگری به سی درصد از شهروندان این کشوراست، با آنکه مردم تشیع در جهاد علیه اشغالگران متجاوزین انگلیسی در چند مرحله و اتحاد جماهیر شوروی سابق و مخالفت شان با پایگاه نظامی امریکا در افغانستان سهم برجسته داشتند و قربانیان زیادی را در این راه متقبل شدند، ولی هیچ نظام و حکومتی نمیتوانند سی در صد جمعیت این کشور را نادیده بگیرند و از سوی دیگر هیچ نهادعلمایی درباری حکومت گذشته و جریانهای سیاسی استفاده جو و یا آنانکه در چتر و به نفع امارت اسلامی بنام علمای دینی فعالیت دارند حق ندارد از خطوط سرخ تشیع عبور و آدرس تشیع را به نفع کشورهای منطقه و جریانهای سیاسی مورد بهره برداری قرار دهند.
افغانستان پس از 43 سال جنگ، ویرانی و کشتار به ثبات، همدلی و همبستگی مسلمانان نیاز مند است و مردم افغانستان همگی از جنگ و درگیری خسته شدهاند و دیگر توان تداوم جنگ و ادامه بحران و بیثباتی را ندارند و باید زمینه همزستی مسالمت آمیز برای همه در افغانستان فراهم شود و سیرهی پیامبراسلام(ص) سرمشق عملی برای امت اسلامی باشد و به همین دلیل در آیه 21 سوره احزاب آمده: «لقد کان لکم فی رسول اللّه أُسوةٌ حسنةٌ» یعنی بهترین الگو، براى شما در تمام زندگى، شخص پیامبر(ص) است.
امروز در میان کشورهای اسلامی وضعیت افغانستان از همه اسفناک تر است و موج ترور و خشونت امید به زندگی، وحدت، همبستگی و همزیستی مسالمت آمیز و آرام در کنار هم را به چالش کشیده و با خطر مواجه کرده از این رو بر همه مسلمانان، مخصوصاً جوانان با ایمان و پرجوش، فرض است که سیرهی پیامبر اسلام(ص) را مو به مو بخوانند، و به خاطر بسپارند، و او را در همه چیز، قدوه و اسوه خود سازند، که مهمترین وسیله سعادت، و کلید فتح و پیروزى همین است و اگر پیامبر(ص) در زندگى ما، اسوه باشد، در ایمان، زهد، تقوا، توکل، اخلاص، شجاعت، نظم، نظافت، دشمن شناسی، استقامت، شکیبایی، هوشیارى، درایت، و توجه به خدا، تسلط پیامبراسلام(ص) بر حوادث، سختیها و مشکلات، هر کدام مىتواند الگو و سرمشقى براى همه مسلمانان باشد و به کلى برنامههاى زندگىما دگرگون خواهد شد، و نور و روشنایى، سراسر زندگى ما را فرا خواهد گرفت.
یکی دیگر از سخنرانان این نشست، حجتالاسلام دکتر سید حسین واعظ زاده محقق و استاد دانشگاه بود، ایشان طی سخنانی به تبیین عقلی اهمیت و جایگاه نبوت و وحی پرداخته و به گونه فشرده به پاسخ این پرسش که«با وجود عقل چی نیازی به وحی است؟»
معاون سازمان جهاد فرهنگی با اشاره به سرشت و مفهوم وحی- که خود نوعی دانش و آگاهی برتر و لدنی است – گفت؛ عقل و وحی هردو در سلسله مدارج دانش قرار میگیرند. طبق گفته ایشان؛ مراتب دانش بشر به لحاظ میزان خطاپذیری و کشف از حقیقت اشیاء، دارای شش مرتبه است که عبارتند از:
- علوم طبیعی
- علوم عقلی
- عرفان و اشراق
- قرب فرائض
- قرب نوافل
- وحی
این محقق و پژوهشگر حوزه و دانشگاه اضافه نمود: مطابق این رده بندی ارزشی، همانطوری که بشر با دارا بودن علوم طبیعی، از علوم عقلی و سایر مدارج عالیه علم و دانش بی نیاز نمی شود، به طریق اولا، با وجود عقل و دانش عقلی، از وحی – که همانا بلند ترین درجه دانش است_ نمی تواند بی نیاز باشد. و بدین سان شبهه کسانی که میگویند: با بودن عقل و این که عقل بشر دایما در حال رشد و ترقی است، بنا بر این چی نیازی به وحی و نبوت و حتی امامت است_ به خوبی مرفوع می گردد.
وی هم چنان در بخش دیگری از سخنان اش به اهمیت و جایگاه سیرهی عملی پیامبر گرامی اسلام(ص) پرداخت و افزود: قابل اعتماد ترین روش زندگی برای یک مسلمان، همانا سیره و رفتار عملی پیامبراسلام(ص) می باشد، حاکمان در کشور های مسلمان متأسفانه از سیره و رفتار آن بزگوار در حال دور شدن است.
گفتنی است این نشست توسط استاد سید محمد حسینی یکتن از اعضای مجمع فرهنگی بقیۀالله(عج) مدیریت و نشست با مداحی سید ابوالفضل احسانی خوردسال ترین عضو مجمع نامبرده همراه بود و نشست با دعائیه حجتالاسلام کربلایی سید سلیمان حیدری خاتمه یافت.
پایگاه اطلاع رسانی جهاد فرهنگی