استاد شهید مبشر از تأسیس نهضت اسلامی جوانان مسلمان افغانستان یعنی حدود سال 1347 خورشیدی جهت ادای دین شرعی و تکلیف اسلامی برای جلوگیری از گسترش روز افزون افکار الحاد و بی دینی توسط گروه‌های چپی از جمله کمونیست‌ها، خصوصاً در مجامع نسل جوان و تحصیل کرده‌ها تلاش نمودند، با وجود اینکه خودش دوران جوانی را سپری می‌کرد، اما در مبارزه با ظلم وبی‌ عدالتی روشنگری می‌کرد و طرفدار محرومین بود.

شهید مبشر؛ با جمع از جوانان مسلمان کشور(عده‌ از یارانش شهید و یا با مرگ طبیعی از دنیا رفته‌اند و برخی نیز از رهبران سیاسی هستند)، تحت عنوان «نهضت جوانان مسلمان افغانستان» مبارزه را آغاز نمودند.

شهيد مبشر؛ مرد انديشه، عرفان و عمل، الگوی علم، تقوا و شخصیت فرهنگی، سیاسی و عابد شب‌زنده دار و از مبارزان ضد الحاد و کمونیست بودند که پس از کودتای 7 ثور 1357 خورشیدی در افغانستان قدرت را به دست گرفتنند، اما شهید مبشر و یارانش به مبارزه ادامه دادند و توانستند که طی جلسات و آگاهی رسانی مردم را از خطر نفوذ کمونیزم در کشور آگاهی بخشد و او مسائل سیاسی را خوب می‌فهمید و تجزیه و تحلیل می‌کرد. مبشر نوجوانی بیش نبود، اما با دید وسیع و درک بالا، مسائل سیاسی روز را برای دیگران‌‌ تشریح کرد؛ اخلاق بسیار خوش و نیکویی داشت. دوستان بسیاری را جذب رفتار اسلامی و انسانی خود کرده بود و همه پروانه وار گرد شمع وجودش می‌گشتند.

شهید مبشر؛ چهره‌ی خندان او، به استقبال خطر رفتن، از خود گذشتگی و ایثارش زبانزد همگان بود و او نیت، گفتار، رفتار و عملش برای رضای خدا بود و تا شهید راه خدا محسوب شد و در ماه مبارک رمضان با لبانی خندان به میهمانی خدا رفت.

شهید  مبشر؛ چون ارادت خاصی نسبت به مولا امیرالمؤمنین(ع) داشت، به گفته‌ی همسنگرانش، شب‌های قدر با اشک و ناله دعا می‌کرد که با مولایش  محشور شود و سرانجام این عارف شب زنده دار در ماه مبارک رمضان 1407 هجری قمری جام شهادت را نوشید، خداوند او را با اولین شهید محراب محشور گرداند.

مرحوم آیت‌الله محسنی در پیامی  که سال 1366 خورشیدی بمناسبت شهادت استاد مبشر می‌دهند به این نکته و جنبه معنوی استاد شهید اشاره می‌کند و در بخش از آن پیام آمده: «مبشر؛ مرد اندیشه و عمل و عنصر تلاشگر و با تقوایی بود که خدایش مزد او را در شهادتش قرار داد که این چنین مزد نصیب همه ما باد.»

شهید مبشر؛ بهار 1366 خورشیدی، دومین سفرش به افغانستان، برای مهار نمودن جنگ‌های خانمان‌سوز داخلی و ایجاد صلح میان احزاب جهادی به مناطق مرکزی و شمال کشور باهمراهانش بود و این مجاهد شب زنده دار بیش‌از همه به وحدت، اخوت و برادری و همبستگی گروه‌های اسلامی توجه داشت و هرگاه متوجه می‌شد بین احزاب اسلامی، اختلافی پیش آمده، فوراً خود را به محل حادثه می‌رساند و با درایت و نفوذی که داشت تمام مشکلات و اختلافات را مرتفع می‌ساخت.

استاد مبشر؛ پس از اصلاح میان گروه‌های درگیر مناطق مرکزی  و شمال کشور،آزادی زندانیان دو طرف و افراد بی‌طرف و سروسامان دادن بی‌جا شدگان 14 ثور1366خورشیدی(6 ماه رمضان 1407 هجری قمری) در شمال کشور از سوی  افراد نا شناس و مشکوک مورد حمله قرار گرفت و پس از یک شبانه روز تحمل جراحت سر انجام درماه ضافت‌الهی در سن 38 سالگی دار فانی را وداع گفت و روحش به ملکوت اعلی پیوست و جام شهادت را سر کشید و پیکر در همان منطقه به خاک سپردند؛ بزرگان و دوستانش را به‌سوک نشاند. یکی از دوستان شهید مبشر، فقیه نواندیش، فیلسوف و اندیشمند فرهیخته، استاد برجسته‌ی حوزه و دانشگاه حضرت آیت‌العظمی سید محمدکاظم مصطفوی در رثای شهید استاد عزیزالله مبشر این‌گونه اشعار سرود:

مظهر صدق و صفا چهره‌ی استاد مبشر / وادی عشق تماشاگر استاد مبشر

داشت ایمان به الله به سرحد خلوص / غافل از عشق نشد لحظه استاد مبشر

جامه اش پاکی و تقوی بلبش ذکر خدا / درسحر زمزمه سجده استاد مبشر

اهل اندیشه و دانش به حقیقت استاد / الگوی خلق حسن شیوه استاد مبشر

مرد شمشیر و قلم سرور و سردار جهاد / شاهد فن سخن خطبه استاد مبشر

دشمنش کشت ولی نام نیکویش باقیست / آری آن از عمل زنده استاد مبشر

رفت با پیکیرخونین به لقا معشوق / لیک از دل نرود غصه استاد مبشر

عمرکوتاه و پرثمر و پرمعنی / کی توان مصطفوی قصه استاد مبشر

آری!

شهید مبشر؛ ماههای رمضان و شب‌های قدر با شب نشینی‌ها؛ در ایام هفته دعاهای ندبه، کمیل، توسل و دعای توسل، زیارت عاشورا را با حال و هوای دیگری می‌خواند و معـنویتــی که «السلام علیــک یــا اباعبدالله»، یا «یا وجیها عندالله اشفع لنا عندالله»، و همین‌طور در ماه رمضان به مناجات و دعای سفره افطار و سحری و دیگر ادعه‌های رمضانی را به همسنگرانش هدیه می‌کرد که غیرقابل توصیف است و  ماه مبارک رمضان بهترین و زیباترین خاطرات را برای همسنگرانش به ارمغان گذاشت.

برکت دعا در کنار سنگرها، نماز روی زمین خاکی، سحری خوردن کنار مخروبه‌ها، وضو با آب سرد، قنوت در دل شب، قیام روبروی آسمان بدون هیچ حجابی از دیدن وسعت‌ها بی نصیب کند، گریه‌های روی سجاده در حال سجده که  برای یک مهمانی خدا آماده بود.

شهید مبشر رفت و اما هنوز تکبیر وفاداری‌أش از مناره‌های غیرت این دیار به گوش می‌رسد

شهید مبشر عاشقانه رفت، اما هنوز لاله‌های سرخ دشت‌های این خاک به یمن او به پا ایستاده‌اند؛ اینک که در سی‌و سومین سالیاد آن عارف شب‌زنده دار قرار داریم، یاران شهید مبشر در ماه ضیافت الهی از یاد وی و دیگر شهدای دوران جهاد غافل نشوند.

شهید مبشر را فراموش نکنیم و بر روح آن مرد اندیشه، عرفان و عمل برمحمد و خاندانش صلوات بفرستم و بر تعجیل ظهور مهدی فاطمه دعا کنیم: اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم.

سید جعفرعادلی«حسینی»/ حوزه علمیه قم