قَوْلُهُ تَعالى: مِنَ الْمُؤْمِنِينَ رِجَالٌ صَدَقُوا مَا عَاهَدُوا ٱللَّهَ عَلَيْهِ فَمِنْهُم مَّن قَضَى نَحْبَهُ وَمِنْهُم مَّن يَنتَظِرُ وَمَا بَدَّلُوا تَبْدِيلاً. (سوره احزاب، آیه ۲۳)

شهادت واژه‌ی مقدسِ که در اسلام از جایگاه خاصی برخور دار است و رسیدن به آن سبب سعادت دنیا و آخرت می‌شود.

آنچه که من در اثر تحقیقات میدانی و معلوماتِ که از شاهدان عینی به دست آوردم، سال ۱۳۵۷ خورشیدی، مخصوصاً نیمه‌ی ماه دلو به بعد، شب‌ها در زندان‌های مخوف وپلیگون‌ها، زندانیان را بصورت جمعی و با چشم و دست بسته به میدان تیراندازی می‌بردند و بعد از شهادت شان آن‌ها را با بلدوزر داخل چاله‌ها می‌انداختند و به یکی از شاهدان عینی به من گفت: «همزمان با کشته شدن سفیرامریکا در کابل، شب ۲۵ دلو ۱۳۵۷ خورشیدی(۱۴ فبروری ۱۹۷۹ میلادی) آیت‌الله العظمی علامه شهید واعظ، علامه شهید ناصر و شهید آیت‌الله عالم و تعداد دیگری را با دست‌های بسته به قربانگاه بردند.»

بدون شک یکی از آن نخبگان و مدیران اجتماعی، علامه شهيدواعظ؛ اسوه‌ي تقوا، علم، جهاد و سياست و شخصیت مبتکر و توان‌مندِ علمی بود که باب تأليف کتب علمی در سده‌ی اخیر تاریخ افغانستان به دست او فتح و در نشر آثار علمى، راه اندازی مجله برهان، خاطرات زندان، یعنی نوشتن اولین کتاب اخلاق در زندان، کتاب سیف الاسلام در بُعد وحدت خواهی و بر اساس فهم خِبرگان فن، اگر علامه شهید واعظ زندانی نمى‏شد، وی از مراجع اعلم و طراز اول جهان اسلام در عصر حاضر بود.

از این‌رو در 45 سال گذشته، ملت مسلمان افغانستان با نبود این‌گونه مدیران اجتماعی در خلاء رهبری قرار دارند و ما دراین مدت شاهد رهبران قلابی، نالایق و غیر مسئول هستیم که نیاز به توضیح نیست. می‌طلبد که با یاد و خاطره‌ی شهدای بی‌مزار راه بیرون رفت از این معضلات موجود را جستجو کنیم، از نیمه‌ي دهه‌ي هشتاد تا پایان دهه‌ی نود، من با جمعِ از دوستانم همه ساله در ماه دلو گفتمان «شهدای نُخبه و مرزبانان اندیشه» را در کابل برگزار ‌نمودیم که محتوای آن گفتمان‌ها در یوتیوپ سازمان جهاد فرهنگی موجود است؛ اینک با استفاده از فرصت بار دیگر در فضای مجازی با مرزبانان اندیشه‌های اسلامی میثاق می‌بندیم و همچنان در این برنامه افتخار حضور وارثان شهدای بی‌مزار را داریم تا هرکدام درد دل خود را با مردم خویش بازگو نمایند.

آری! دانشمندان شهید، سند هویت و نشانه‌هایی هستند که در جامعه‌ي تاریک و نا بسامان افغانستان، هرکدام از ارزش‌ها، عزت و استقلال و کیان این مرز و بوم با خون خود حماسه‌ها آفریدند و اینک مائیم و مسئولیت سنگین در قبال خون شهدا، خصوصاً نُخبگان شهید که موجی در جهان افکند، ما باید خاطره‌ی شهدا را در مقابل طوفان تبليغات دشمن و فضای جامعه زنده نگه داریم، زیرا عزت و افتخار ما ثمره‌ی خون‌هایی هست که به جرم مسلمان بودن و وطن دوستی بی‌رحمانه در زندان‌های مخوف وپلیگون‌های رژیم کمونیستی ریخته شدند.

با افشای لیست قریب پنج هزار شهید توسط «سازمان اگسا» در دوران حفیظ جلاد از سوی مقامات عدلی و پولیس هالند، یک بار دیگر ملت مسلمان ما را بیاد و خاطره‌ی شهدای مظلوم و جنایات آغاز دوره‌ي حکومت حزب دموکراتیک خلق و پرچم انداختند؛ هرچند آمار شهدا بالاتر از این رقم، لیست ۱۲۰۰۰ نفر در زمان تره‌کی در دیوار وازرت داخله افغانستان نصب شده بود و این لیست فقط شامل شمار اندکی از مجموع شهدایی هستند که تنها حددود ۱۴۰۰ تن در یک شب توسط «اکسا» سال ۱۳۵۸ خورشیدی در منطقه‌ی چنداول دستگیر شدند که هنوز سرنوشت آن‌ها معلوم نیست و اکثر آن افراد در فهرست لیست ۱۲۰۰۰ و ۵۰۰۰ هزار شهید دیده نمی‌شوند. حتی لیست کسانی که در ولایات اعدام شدند، در دسترس نیست و فقط گاه‌گاهی گورهای دسته جمعی در ولایات کشف می‌شود که نشانِ از جنایات هولناک رژیم سفاک کمونیستی را دارد.

از این‌رو حدود ده سال قبل به مناسبت افشای لیست ۵۰۰۰ شهید، تصمیم گرفتم کتاب «شهدای نُخبه و مرزبانان اندیشه» را در ۲۸۸ صفحه وزیری با نگاهی بر حیات فکری و مبارزاتی ۵۷ شهید نُخبه‌ی افغانستان با تقریظ چهارتن از دانشمندان شیعه و سنی در پیوند با شهادت نُخبگان و شخصیت‌های طراز اول کشور با گفتگوهای ویژه از انباشته‏هاى ذهنى آگاهان و کارشناسـان تـاریخ کشور تحریر و چاپ جلد اول این اثر توسط موسسه نما رسانه منتشر شد و در همین برنامه از کلیه‌ی بستگان و همسنگران شهدا و اهل قلم تقاضامندم، چنـانچه زندگی نامه، اسناد و آثار فرهنگی از شهدا در اختیار دارند، برای چاپ جلدهای بعدی همکاری نمایند.

در اخیر یکبار دیگر، یاد و خاطره‌ی شهدای مظلوم افغانستان، مخصوصاً نُخبگان و مرزبانان اعتقادی و مدیران اجتماعی را گرامی می‌دارم!

جا دارد که از تلاش‌های ارزشمند و ماندگار استاد نوید محسنی مدیر رادیو کتاب بابت فرهنگ سازی این گونه برنامه‌ها قدر دانی و سپاسگذاری نمایم.