یکی از شخصیت‏های ارزشمندی که علم و ایمان و اعتقاد را قرین ساخته بود و مزین به ایمان و تقوا و علم و عمل بود حضرت آیت‏الله وحیدی استاد بزرگوار ما بود و من به عنوان شاگرد در طول دوسال که در درس کفایه ایشان شرکت داشتم، او را یک عالم بسیار آگاه و در نهایت تواضع و اخلاق انسانی و اخلاق پیامبرگونه یافتم، آیت‏الله وحیدی مرد بسیار متدین، مومن، متواضع، خوش اخلاق، خوش مجلس و خوش برخورد بود، کبر، غرور و نخوت نداشت، دنبال خود نمایی نبود، عالمی که این چنین ویژه‏گی‏ها در او باشد، قطعاً برکات زیادی در نسل و ذریه او و پس از او روی زمین باقی خواهد ماند، که آثار این علم و اخلاص را در فرزندان آن عالم بزرگوار مشاهده می‏کنیم.

حضرت آیت‏الله وحیدی کسی‏ست که در بدو ورود به شهر مقدسه قم با بالاترین نمره در نزد ممتحنین آن زمان قبول شد، طوری که به زودترین وقت جایگاه بالای سطوح عالیه را تدریس و در حوزه علمیه قم این مقام را به دست آورد و خودش در درسِ که من در محضرش بودم صحبت می‏فرمود، زمانی که من وارد قم شدم، آیت‏الله فاضل لنکرانی در مسجد امام حسن(ع) واقع سه راه بازار کفایه را تدریس می‏کرد، وقتی من رفتم در درس او شرکت کردم، متوجه شدم که من بهتر از او می‏توانم کفایه را حلاجی و تدریس کنم، آنجا بود که این نیاز را احساس کردم که اگر من این کتاب را تدریس کنم، قطعاً برای طلاب مفید خواهد بود.

از این‏رو علوم و بیان که ایشان داشت واقعاً طلاب زیادی بهره مند شدند و استفاده کردند، این شخصیت بزرگوار در عین حال اهل تقوا، تدین و اخلاص بود، در نهایت گمنامی و اخلاص بسر می‏برد، دنبال خود نمایی و مطرح کردن خودش و نام و آوازه نبود و هرچه داشت با اخلاص و نهایت تواضع به دست آورده بود. روزی خدمت آیت‏الله محقق کابلی و آن هم در اوائل مرجعیت ایشان بود، وقتی در آن مجلس از آیت‏الله وحیدی یاد شد، آیت‏الله محقق گفت من او را عالم بزرگ می‏شناسم، این‏مطالب نشان دهنده‏ی جایگاه آیت‏الله وحیدی هست که علما و متخصصین علم فقه و اصول او را با این جایگاه و ویژه‏گی می‏شناختند.[1]

[1]. گفتگوی ویژه پایگاه اطلاع رسانی جهاد فرهنگی با حجت‏الاسلام والمسلمین سید عبدالحمید جیدی حسینی .